Πολύ αργά για δάκρυα.....

“Το 1907, επειδή το Μοναστήρι της Αγίας Ζώνης ήταν ακατάλληλο για Ιεροδιδασκαλείο, έγινε μεταξύ του Δημοσίου και του Συλλόγου “η Ανατολή”, νέα σύμβαση με τον όρο το Δημόσιο να αναλάβει την υποχρέωση να οικοδομήσει στη θέση “Ρεπανά” του Λιμένος Βαθέος νέο κτίριο για Ιεροδιδασκαλείο και σύμφωνα με σχέδιο που θα ενέκρινε ο Σύλλογος.
.....
Από το Μηχανικό της Ηγεμονίας έγινε το σχεδιάγραμμα κατόψεως του πρώτου και δευτέρου ορόφου.
.....
Αργότερα (1911), ο νέος πρόεδρος του Συλλόγου Επ. Κυριακούλης ήλθε σε συνεννόηση με τον Ηγεμόνα Κοπάση, ώστε να συνεχιστούν οι εργασίες (που είχαν διακοπεί λόγω πολιτικών ανωμαλιών).
Χάρη στο άτοκο δάνειο του Πασχάλη και την ετήσια επιχορήγηση του Ιεροδιδασκαλείου, άρχισε να οικοδομείται κτήριο τέλειο τόσο από υγιεινής όσο και από παιδαγωγικής απόψεως.
Το κτήριο αυτό θα ήταν διώροφο κατά το σχέδιο του Μηχανικού.
Στον εσωτερικό του χώρο θα είχε αυλή αρκετά μεγάλη.
Η προς τη θάλασσα πλευρά του Ισογείου θα περιελάμβανε το Διευθυντήριο, τη Βιβλιοθήκη, το Αμφιθέατρο, και τη Μεγάλη αίθουσα των τελετών.
Στην αριστερή πλευρά και στο μέσο αυτής θα ήταν ο Ναός και πλάγια αυτού αίθουσες παραδόσεων.
Στη δεξιά πλευρά ευρυχωρότατο εστιατόριο με τους βοηθητικούς χώρους και στην πλευρά της εισόδου, διάφορες υπηρεσίες και αποθηκευτικοί χώροι.
Ο πάνω όροφος θα περιλάμβανε τα υπνοδωμάτια των καθηγητών, του Διευθυντού, των μαθητών και το Νοσοκομείο.
Γύρω από το κτήριο υπήρχε μεγάλη έκταση για Γυμναστήριο, για Σχολικό Κήπο και άλλες χρήσεις.
Το κτήριο όμως αυτό δε χρησιμοποιήθηκε από το Ιεροδιδασκαλείο, γιατί ώσπου να ολοκληρωθεί το έργο, έγινε η Ένωση της Σάμου με την Ελλάδα, διακόπησαν οι εργασίες και το Ιεροδιδασκαλείο το 1914 καταργήθηκε.
Το Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου η Επιτροπεία δώρησε το μισοτελειωμένο κτήριο με συμβόλαιο στο Ελληνικό Δημόσιο για να το αποπερατώσει και εγκατασταθεί σε αυτό το 3τάξιο Διδασκαλείο Αρρένων.
Δυστυχώς όμως και πάλι παρέμεινε ατελές επί πολλά χρόνια. Σήμερα (1975) έχει επισκευασθεί μόνο το ισόγειο και έχει εγκατασταθεί σε αυτό η Στρατιωτική Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών.”
Αυτά μαθαίνουμε από τον κο Π. Διακογιάννη σε άρθρο του στη Σαμιακή Επιθεώρηση (τ.ΣΤ21).

Η συνέχεια;
Η ΣΣΜΥ έκλεισε, το κτίριο στέγασε το υγειονομικό και το στρατιωτικό νοσοκομείο και αφέθηκε στη ... “φροντίδα” του Στρατού.
Όταν υπηρετούσα εκεί, σε ερωτήσεις μου για το κτίριο, το οποίο μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση, μου δινόταν μόνο η απάντηση πως “αν δεν ήταν διατηρητέο, θα το είχε γκρεμίσει ο Στρατός”....
Τελικά, μάλλον ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟ....
Και ο Στρατός ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΕ για να φτιάξει τα νέα ΣΟΑ...
Φαίνεται πως δεν υπήρχαν άλλα οικόπεδα ή ίσως οι Στρατιωτικοί έπρεπε να ζουν σε “γκέτο”, μακριά από την υπόλοιπη κοινωνία....
Θα ήθελα να ήξερα αν δόθηκε γι' αυτό κάποια άδεια (αν χρειάζεται...) από την Αρχιτεκτονική Επιτροπή, ή κάποια άλλη αρμόδια υπηρεσία....
Θα ήθελα να ήξερα και ποιοί υπέγραψαν την άδεια αυτή........
Για αντίδραση των Σαμίων βέβαια, ...... ούτε λόγος........