Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2007

Να μη χαθούμε...

Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους για την παρέα που μου κάνατε αυτό το διάστημα.
Ιδιαίτερα όσους συμμετέχατε με τις ιδέες και τις απόψεις σας...

Τον ΚΑΠ>ΚΟΥΜ> (καπιταλιστικό κουμμούνι) ή κατά.... κόσμον “Τσουκνίδα” ο οποίος έδειξε ιδιαίτερη επιμονή στο να ... με συντροφεύει... Θα τον συναντώ στα ... δικά του λημέρια...
Τον Τάσο που “ανακάλυψα” προσφάτως...
Τον ΤΑΡΑΣ που έχω τη διπλή χαρά να είναι και πολύ φίλος....
Τη γλυκιά μας Αγγελίνα που έχω βαλθεί να την κάνω σαμιώτισσα...
Τον Korto που είμαι σίγουρος ότι θα βρεθούμε κι αλλού....
Τον κο Γιώργο Σκαπέτη, που είχε πάντα μια ευγενική κουβέντα να μας πει και που βέβαια παρακολουθώ στο δικό του πολύ ενδιαφέρον blog....
Τον Ευπαλίνο βέβαια, τον .... πανταχού παρόντα και ιδιαιτέρως δυναμικό, με τον οποίο δε συμφωνούσαμε πάντα, αλλά μας βοήθησε πολύ (και) με τις γνώσεις του. Άλλωστε είναι η “ψυχή” των “ενεργών πολιτών” και σίγουρα έχουμε πολλά να πούμε ακόμα...
Τους φίλους Dim, Dogan, Δήμο,Υ, side21 (της ... Δυτικής Σάμου, που επίσης παρακολουθώ...), τον ... εκρηκτικό pollok, το Φασόλι που μου λέει πιο πολλά από ό,τι γράφει, τη Λουλού, το Ρούλη (που μας άφησε στα ... κρύα του λουτρού αφού περιμέναμε να μας γράψει για το Δράκο των Σπαθαραίων).

Τους φίλους Επ. και Θανάση που μας έστειλαν θέματα αλλά και φωτογραφίες...
Το Γιάννη που μας έδοσε το θέμα της ανακύκλησης...
Όλους τους “ανώνυμους” που είτε συμμετείχαν στο διάλογό μας, είτε ψήφιζαν στις ψηφοφορίες....
Και ..... τη γυναίκα μου που με άφησε να φέρω τη “συντροφιά” μας και στο ... κρεβάτι ακόμα!!!! (απονομή oscar το έκανα.....)

Από την πρώτη κιόλας ανάρτηση, είχα δηλώσει ότι δεν επιθυμούσα να μιλήσω επί παντός επιστητού...
Να βάλω σε ανοικτό διάλογο κάποια θέματα ήταν η πρόθεσή μου και (αν ήταν δυνατό) να ξεκινούσαμε και κάποιες ... “δράσεις”
Φάνηκε ότι μάλλον είμαστε λίγοι (ακόμα) που ασχολούμαστε ... (Γενικώς ή με το διαδίκτυο; Δεν το ξεκαθάρισα....)

Προσπάθησα να αφήνω τα θέματα λίγο “ανοικτά”, ώστε να υπάρχει άνεση να διατυπωθούν απόψεις διαφορετικές από τη δική μου...
Δεν ξέρω πόσο το κατάφερα, καθώς ήταν φυσικό και η θεματολογία και ο τρόπος παρουσίασης να “αντανακλά” τις θέσεις και τα ενδιαφέροντά μου...

Σίγουρα τα “θέματα” δεν εξαντλήθηκαν...
Τί νόημα θα είχε όμως να “ανοίγουμε” συνέχεια καινούρια, χωρίς τίποτα να ... “κλείνουμε”;
(Εκτός ίσως, από μια εκτόνωση γκρίνιας “καφενειακού” χαρακτήρα....)

Προσπάθησα να μην ασχολούμαι με θέματα που είχαν ανοικτά, άλλα σαμιώτικα blog, για να μην “κομματιάζεται” και “σκορπάει” ο διάλογος...

Προσπάθησα να “βάλω” στη συζήτηση τόσο κάποιους Υπεύθυνους (λόγω θέσης), όσο και κάποιους Σχετικούς με τα ζητήματα (λόγω δουλειάς ή ειδικών γνώσεων), στέλνοντάς τους e-mail όταν κάποιο θέμα θεωρούσα ότι τους αφορούσε...
Δυστυχώς δεν υπήρξε ανταπόκριση.... Απέτυχα παταγωδώς....

Ενημέρωσα τον τοπικό τύπο, αλλά δεν αναφερθήκαμε πουθενά...
Αντιθέτως το Samosnet μας στήριξε και μάλιστα αναδημοσίευσε κάποιες αναρτήσεις... Τους ευχαριστώ και από εδώ...

Παρουσιάστηκα με ψευδώνυμο, αφ' ενός για να μη θεωρηθεί από όποιον κακοπροαίρετο ότι ήθελα να “πουλήσω μούρη”, αφ' ετέρου γιατί ίσως η ανωνυμία να ξεπερνάει το σκόπελο των ήδη σχηματισμένων από κάποιους αντιλήψεων για την ... αφεντιά μου και δίνοντας έτσι την ευχέρεια μιας πιο εύκολης προσέγγισης...
Παρά την ανωνυμία μου αυτή ελπίζω ότι δεν προσέβαλα, αλλά και δεν έγλυψα κανέναν....

“Αδίκησα” κάποιους φίλους που “συγγενεύουμε” πολιτικά.
Δεν τους ενημέρωσα καν γι' αυτήν την προσπάθεια...
Δεν ήθελα να δημιουργήσουμε ένα ... Club από αριστερούς, “αριστερούτσικους”, “Συνασπιστήρια” και εξωκοινοβουλευτικούς που θα τα λέγαμε .... Πάλι Μεταξύ μας...
Τα προβλήματα της πόλης μας άλλωστε δεν έχουν χρώμα....
Και τα όνειρά μας έχουν σίγουρα πολλά.....

Θέλω να πιστεύω ότι θα μου αναγνωρίσετε ... αγαθό κίνητρο και ... καλή διάθεση....
Έστησα αυτή τη “σελίδα” μόνο από ανησυχία για το παρόν και αγωνία για το μέλλον του τόπου μας...
(Ίσως και με μια .... νοσταλγία για το παρελθόν του....)

Μου φαίνεται ότι σας κούρασα με αυτόν τον .... απολογισμό!
Δυσκολεύομαι φαίνεται να αποχωριστώ αυτό το όμορφο ... βάσανο που μου έκλεψε αρκετές ώρες αυτό το τρίμηνο....

Εσείς τελικά θα κρίνετε αν και πόσο τα κατάφερα... (τα καταφέραμε....)
Σε εμένα μένει μια όμορφη γεύση μιας περίεργης, νέας “συντροφικότητας”....
Πραγματικά “γνώρισα” σε αυτό το διάστημα ανθρώπους που ενώ είχαμε ένα τυπικό “γεια...”, ποτέ δεν είχαμε κουβεντιάσει, ποτέ δεν είχαμε δει πόσα μοιραζόμασταν...
Μένει και μια πικρούτσικη γεύση, γιατί πίστευα ότι θα ήταν πιο εύκολο να ξεκινήσει κάτι ... αυθόρμητο, ίσως λίγο ανοργάνωτο, αλλά γι' αυτό ακριβώς και πιο “ανοικτό” σε όλους...
Δεν πειράζει...
Θα δοκιμάσω μέσα από άλλα, πιο οργανωμένα μονοπάτια...
Η "Κοινωνία Ενεργών Πολιτών" ξεκινά και ελπίζω εκεί να τα ξαναπούμε...
Άλλωστε όπως είπε ο korto, είμαστε “καταδικασμένοι να ελπίζουμε”....

Καλή αντάμωση φίλοι μου....

Υ.Σ. Το blog φυσικά δε θα κλείσει...
Θα ήταν κρίμα και αμαρτία να χαθούν τόσα σχόλια...
Ίσως να αποτελέσουν μια βάση για μια μελλοντική ... αναζήτηση...
Αν κάποιος από εσάς θέλει “κάτι” να δημοσιεύσει και δε βρίσκει “φιλόξενο” χώρο αλλού, μπορεί να μου το στείλει με e-mail.
Mε μεγάλη χαρά θα το “ανεβάσω”...

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2007

Μια ιστορία θα σας πω... (αφιερωμένη στο Γιάννη)

Το καλοκαίρι του 1993 (;) βλέπω ξαφνικά μπροστά μου το Γιάννη τον Πουλόπουλο...
Τον γνώριζα από την οικολογική κίνηση της Θεσσαλονίκης και χάρηκα ιδιαίτερα όταν έμαθα ότι ήταν φαντάρος στη Σάμο.
Ο Γιάννης ήταν ιδιαίτερα δραστήριο μέλος της ορνιθολογικής και αργότερα του Κέντρου Διάσωσης στην Αίγινα όταν οι οικολόγοι δεν ήταν ακόμη ... της μόδας...
Σήμερα έχω χάσει πια τα ίχνη του...
Τέλος πάντων, για να μην πολυλογώ, κάποια μέρα έρχεται και μου λέει πως κάποιος παππούς τού είχε μιλήσει για κάποιο Κήτος που είχε ξεβράσει η θάλασσα πριν πολλά – πολλά χρόνια και μου ζήτησε να τον βοηθήσω να μάθουμε περισσότερα (!!!)
Μου φάνηκε τρελούτσικο, αλλά επειδή ... τρελούτσικος ήταν κι ο Γιάννης, υποσχέθηκα να κάνω ό,τι μπορούσα....
Όποιον κι αν ρωτούσα, δεν ήξερε τίποτα...
Ή ο παππούς είχε παραμυθιάσει το φίλο μου, ή μιλάγαμε για ... “παλιού μερού χαλάσματα”....
Σε μια απελπισμένη τελευταία προσπάθεια, το ρίξαμε στο ... διάβασμα...
Και τότε....
Στα “ΣΑΜΙΑΚΑ” του Επ. Σταματιάδη, αναφέρονται τέσσερες (!) τέτοιες εμφανίσεις από το 1817 μέχρι το 1876.
Γράφει μάλιστα...:
“Το 1817 εξώκειλε ένα μεγάλο κήτος στα παράλια της Σάμου σε βάθος 14 οργυιών. Οι σπόνδυλοι από το κήτος που βρίσκονται στο μοναστήρι της Μεγάλης Παναγίας και χρησιμοποιούνται για αναπαυτικά καθίσματα μαρτυρούν τον όγκο του.”
Μια και δυο λοιπόν, ανεβαίνει ο "τρελός" φαντάρος στο μοναστήρι, ρωτάει και μαθαίνει πως πράγματι υπήρχε (τουλάχιστον) ένας τεράστιος σπόνδυλος, ο οποίος πράγματι χρησιμοποιούνταν για ... κάθισμα!
Δυστυχώς όμως, τον είχαν πάει (μάλλον...) στη Μητρόπολη...
Κλείνει ο Γιάννης ραντεβού με το δεσπότη, πάει, τον βρίσκει, τα λένε, αλλά .... απογοήτευση...
Κανείς δε γνώριζε τίποτα...
Γιατί τώρα, σας τα λέω όλα αυτά που πιθανόν καθόλου να μη σας ενδιαφέρουν; (εδώ ο κόσμος χάνεται...)
Σκέφτηκα ΜΗΠΩΣ υπάρχει κάποιος εδώ, με .... επαφές με τη Μητρόπολη...
ΜΗΠΩΣ μπορούσαμε να εντοπίσουμε το ... “κάθισμα” και να παραχωρηθεί στο Μουσείο (και) Φυσικής Ιστορίας των Μυτιληνιών...
Αφού ... δυσκολευόμαστε με τα “μεγάλα”, μήπως αυτό το μικρό μπορούμε να το πάρουμε σαν ... παιχνίδι, σαν ... άσκηση.... (;)

Υ.Σ. Συγχωρέστε με, αλλά ήθελα να ρωτήσω....

Έχουμε καθόλου "διάθεση" για κάποια ... δράση;

Στο θέμα για την πινακοθήκη έγινε ... μεγάλη κουβέντα, όταν όμως "μπήκε" όσοι ενδιαφέρονται να δηλώσουμε την (... ψευδώνυμη - έστω) συμμετοχή μας, ε! δεν έγινε και χαμός...

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2007

ΣΑΜΟΣ πατρίδα μου

Έγραψε στο προηγούμενο θέμα ο Dogan:
"....να συντονιστεί ο φίλος κος Λάνδρου λόγω Ιστορικού Αρχείου με την πρωτοβάθμια ή και την δευτεροβάθμια και με όποιον ενδιαφερόμενο σύλλογο ή φορέα ώστε αφαιρώντας μία <<ανούσια>> ώρα διδασκαλίας να διδάσκονται τα παιδιά την τοπική ιστορία,έστω και μια φορά τον μήνα..."
Στην αρχή, μου φάνηκε απλά, μια ακόμα καλή ιδέα...
Δεν ήξερα ακριβώς τι ιστορία είχε πίσω του αυτό το σχόλιο...
Ρωτώντας λοιπόν, έμαθα πως εδώ και 25 χρόνια (!) έχει καταργηθεί το μάθημα της “πατριδογνωσίας”.
Τα σαμιωτάκια δε διδάσκονται πια, ούτε τη γεωγραφία ούτε την ιστορία της Σάμου (!!!)

Το '99 (;) εκδόθηκε από το “Πνευματικό Ίδρυμα Ν. Δημητρίου”, σε συνεργασία με το Υπουργείο Αιγαίου ένα υπέροχο βιβλίο, για χρήση στα δημοτικά σχολεία του τόπου μας, σε μια προσπάθεια να καλυφθεί αυτό το κενό.
Ο τίτλος του “Σάμος πατρίδα μου” και συγγραφείς του οι Αριστ. Βουγιούκας, Βαγγ. Δημητριάδης, Δημ. Θρασυβούλου, Χρ. Λάνδρος και Λίτσα Ψαραύτη.
Όμορφη, προσεγμένη έκδοση, με ευχάριστο και ενδιαφέρον περιεχόμενο, με πολλές εικόνες και πληροφορίες, αντανακλούσε τη γνώση και την ευαισθησία των συγγραφέων του.
Το βιβλίο μοιράστηκε και διδάχτηκε στα σχολεία του νομού μας, “κλέβοντας” μια ώρα από το μάθημα της Αισθητικής Αγωγής.
Όλα αυτά, για ΜΙΑ χρονιά...
Έκτοτε, ίσως λόγω έλλειψης πόρων (;) το βιβλίο δεν ξανακυκλοφόρησε και η ... γνωριμία των παιδιών με τον τόπο τους και την ιστορία του, εναπόκειται στη φιλοτιμία και .... τον πατριωτισμό των γονιών τους...Αυτό το μικρό “ιστορικό” βασίζεται σε πληροφορίες φίλης δασκάλας και συγχωρέστε με αν κάπου είμαι ανακριβής...
Περιμένω διορθώσεις, σχόλια, αλλά κυρίως ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ για το τί θα μπορούσαμε να κάνουμε...

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2007

Περί προτομής Σταυρούδη συνέχεια...

Το .... αχαρακτήριστο Ιστορικό Αρχείο, δημοσίευσε Χρονολόγιο της Σαμιακής Επανάστασης του 1912 στην εφημερίδα ΝΕΑ ΣΑΜΟΣ, όπου (άκουσον-άκουσον) ούτε καν αναφέρει το Μακεδονομάχο Σταυρούδη και την προσφορά του στον αγώνα των Σαμίων (!!!) ενώ αντιθέτως αναφέρει το Σταύρο Μπαρέτη και το Θεμιστοκλή Σοφούλη !!!!
Προφανώς δε φρόντισε να ενημερωθεί από ... τους Δημοτικούς μας άρχοντες και έτσι έκανε αυτό το φρικτό λάθος, αυτή την ανεπίτρεπτη παράλειψη !

Έτσι, και αφού οι “Μουλινέδες” κάναμε τις προτάσεις μας για το ... Καρλόβασι, ελπίζω να μην πειράζει που ΘΕΛΩ να γίνω ... κουραστικά επίμονος και επανέρχομαι στα περί προτομών....

Το μνημείο των πεσόντων χωροφυλάκων το “ξήλωσε” η Δημαρχία Πετρούσκα, παρά την αντίθεση της αντιπολίτευσης...
Τις προτομές του Ρίτσου και του Σεβαστάκη τις “εξόρισε” η Δημαρχία Λυμπέρη, παρά την αντίθεση τόσων...
Την προτομή του Σταυρούδη ποιοι την “υπερασπίζονται” και ούτε καν σε συζήτηση δε μπαίνει στο Δημοτικό Συμβούλιο το αίτημά μας για απομάκρυνσή της;;;;;

17η Νοεμβρίου. Ημέρα μνήμης.... (;)

Δεν ... ξέφυγα κι εγώ από τον ... κανόνα της αμνησίας (!)
Ευτυχώς "βρέθηκε" μόνος ο Νίκος Νόου, να μας θυμήσει στο Σ.Β. (19/11/'07) ότι για τους Σαμιώτες η 17η Νοεμβρίου είναι ημέρα μνήμης (και) για το γερμανικό βομβαρδισμό του Βαθιού και του Πυθαγορείου το '43.

Νεκροί, τραυματίες, ερείπια, σκόνη και φωτιά...
Τρόμος, πανικός, μια πόλη κόλαση....
Ολόκληρες γειτονιές ισοπεδώνονται...
Η αρχή του τέλους του Ηγεμονικού Μεγάρου...
Το τέλος της αίθουσας Συνελεύσεων της Βουλής...
Ο Πάνος Ευελπίδης σκοτώνεται ενώ προσπαθεί να αντιμετωπίσει τα αεροπλάνα με ένα αυτόματο...
Κόσμος ψάχνει τους δικούς του...
Ο Βακιρτζής βλέπει τα χειρόγραφα της ιστορίας του στις στέγες των γειτονικών σπιτιών...
Η Καθολική γεμίζει τραυματίες...

"Τα χρόνια πέρασαν, οι νεκροί ξεχάστηκαν και δεν υπάρχει τίποτα στην πόλη που να θυμίζει πως κάποτε σ' αυτό τον τόπο σκοτώθηκαν άνθρωποι από τα πυρά των ιπτάμενων δολοφόνων"

Φέτος (!!!) καθιερώθηκε η 17η Νοέμβρη "δημόσια εορτή τοπικής σημασίας".
Θυμίζω την πρόταση του κου Λάνδρου για ανέγερση λιτού μνημείου αφιερωμένου στη μέρα αυτή...
Για να θυμόμαστε...

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2007

ΒΡΕ ΜΑΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ.......... αλλά και περί "Επικουρειου Πολιτιστικου Κεντρου"

Ο Κος Σοφοκλής Σταύρου, σε πρόσφατη επικοινωνία μας, στην ερώτησή μου αν θα σκεφτόταν να κάνει μια έκθεση στη Σάμο, μου απάντησε "γιατί όχι - αν υπάρχει κάποιος χώρος..."

Ο Νίκος ο Κυπραίος ΔΕΝ θα παρουσιάσει μάλλον φέτος τη δουλειά του στη Σάμο κι ας δουλεύει εδώ όλο σχεδόν το χρόνο....

Για τον Αριστοτέλη το Σολούνια ... δεν το συζητάμε...

Αυτές τις μέρες πάντως, έχει έκθεση στην ... Αθήνα ...

Η συλλογή Πέτρου Γρύλλου (την οποία δήλωσε ότι προτίθεται να δωρήσει στο Δήμο) μένει στα .... αζήτητα!!!!!!!

Την προηγούμενη φορά που "έθεσα" το ζήτημα της πινακοθήκης, δε σχολίασε κανείς....

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2007

"Σημαίες και γαρύφαλλα-εμπόριο κι απάτη-και λόγοι επισήμων στο κενό..."


Σ' αυτήν την πλατεία
δεν ήσαν πάντα αραδιασμένες πολυθρόνες ζαχαροπλαστείων.
Σ' αυτήν την πλατεία
μέσα στα ίδια παρτέρια που τώρα τρέχουν τα παιδιά
χτυπηθήκαμε με τα τανκς
σκάψαμε τάφους για τους νεκρούς μας
θάψαμε το Στάθη με λιωμένο το μισό κρανίο.
Σ' αυτήν την πλατεία σ' αυτούς τους δρόμους
δεν ήταν πάντα οι ίδιοι διαβάτες.
Πέρασαν θάλασσες ανθρώπων με φωνές και με πλακάτ
περάσαμε εμείς
περάσανε οι εχθροί μας.
Χτυπηθήκαμε εδώ σ' αυτά τα πεζοδρόμια
όταν τα μαγαζιά είχαν βδομάδες κατεβασμένα τα ρολά
κι η άσφαλτο ήταν έρημη
μ' ένα παρατημένο καροτσάκι στη μέση.
Σήμεραπερνούν οι άνθρωποι βιαστικοί
πολλοί στους χαρτοφύλακες έχουν δικηγορικά έγγραφα
άλλοι ρολόγια του λαθρεμπορίου ή ματαξωτές κάλτσες.
Τα τραμ διασχίζουν αργά τις διασταυρώσεις.
Μα η γενιά μας
η γενιά σας
πάντα υπάρχει.
Όλοι πολεμήσαμε χτες
όλοι πολεμάμε σήμερα
ξεκολλώντας μεγάλα κομμάτια μέλλον
να φτιάξουμε επιγραφές στον Μπελογιάννη.
Σ' αυτή την πλατεία, σ' αυτούς τους δρόμους
στη χώρα αυτή σ' όλον τον κόσμο
η γενιά μας είναι μια.
Αυτή που πολεμάει για να νικήσει.


Τ.Πατρίκιος. 09 Αυγούστου 1952

Για την απομάκρυνση των προτομών τους, χωρίς σχόλιο....

Ο Γιάννης Ρίτσος στο "θρόνο" του στο Καρλόβασι
Και ο Δικός Μας Αλέξης

Όμως όταν "μπουκώνουν" οι καιροί, ο μόνος τρόπος να συναγροικηθούμε είναι εκείνη η κραυγή του στρατοπέδου
"Βαρούτην-Χανόμεθα". Τίποτε άλλο
Χρ. Ρουμελιωτάκης
"Μικρή αναφορά στον Αλέξη"
περ. Μανδραγόρας τ.20-21

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2007

Πάνω Βαθύ

Από το Samosnet αντιγράφω:

"Στην Αθήνα θα γκρεμίσουν νεοκλασσικά για το μουσείο της Ακρόπολης, στο Βαθύ όμως έχουν ξεκινήσει όπως είδα το καλοκαίρι την συντήρηση.
Μετά το Καρλόβασι που με πλήγωσε το Βαθύ επανορθώνει."
Από ιστοσελίδα των Αθηνών.
Τις πρωτοβουλίες του Δήμου Βαθέος της Σάμου για την αναστήλωση και διάσωση του παραδοσιακού οικισμού του Παλιού Βαθιού παρακολουθήσαμε στην εκπομπή της Πέμπτης 4 Οκτωβρίου. Και την πρωτοβουλία αυτή θέσαμε σε αντιπαραβολή με τα σχέδια κατεδάφισης των νεοκλασικών της Διονυσίου Αρεοπαγίτου για να φαίνεται ο Παρθενώνας από το μπαρ του νέου μουσείου της Ακρόπολης.

Μας μίλησε ο δήμαρχος Βαθέος Φίλιππος Πετρούσκας που μας είπε ότι οι Σαμιώτες αγαπούν τον τόπο τους και ήταν και δικός του αλλά και όλων των συντοπιτών του πόθος η διατήρηση και αποκατάσταση του οικισμού.

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2007

SLOW DANCE

Έλαβα το παρακάτω...
Ξέρω ... δεν είναι της ... "θεματολογίας μας", αλλά δεν πειράζει.....

Αυτό το ποίημα γράφτηκε από ένα κοριτσάκι που πεθαίνει πάσχοντας από καρκίνο σε ένα νοσοκομείο της Νέας Υόρκης.
Οι γιατροί του δίνουν μόνο άλλους 6 μήνες ζωής.
Αυτό το κοριτσάκι δεν θα αποφοιτήσει από τo γυμνάσιο, δεν θα παντρευτεί, δεν θα κάνει οικογένεια....




SLOW DANCE
Παρακολούθησες ποτέ παιδιά στο λούνα-παρκ;
Άκουσες τη βροχή να πέφτει στο χώμα;
Παρακολούθησες το τρελό πέταγμα μιας πεταλούδας;
Χάζεψες τον ήλιο καθώς ξεθωριάζει η νύχτα;
Καλύτερα να χαλαρώσεις. Μην χορεύεις τόσο γρήγορα.
Η ζωή είναι μικρή. Η μουσική δεν κρατάει για πάντα.
Τρέχεις αλαφιασμένος κάθε μέρα;
Όταν ρωτάς κάποιον «πως είσαι;» Ακούς την απάντηση;
Όταν τελειώνει η μέρα πέφτεις στο κρεβάτι αγκαλιά με σκέψεις για εκατοντάδες δουλειές που στριφογυρίζουν στο κεφάλι σου;
Καλύτερα χαλάρωσε. Μην χορεύεις τόσο γρήγορα. Η ζωή είναι μικρή.
Είπες ποτέ στο παιδί σου «θα το κάνουμε αυτό αύριο»
και μέσα στη βιασύνη σου δεν είδες την λύπη του;
Έχασες επαφή;
Άφησες μια καλή φιλία να πεθάνει επειδή ποτέ δεν είχες το χρόνο να πάρεις ένα τηλέφωνο και να πεις «γεια!»
Καλύτερα χαλάρωσε. Μην χορεύεις τόσο γρήγορα. Η ζωή είναι μικρή
Η μουσική δεν κρατάει για πάντα.
Όταν τρέχεις παλαβωμένα για να πας κάπου χάνεις τη μισή χαρά της διαδρομής.
Είναι σα να πετάς ένα δώρο που δεν άνοιξες......
Η ζωή δεν είναι αγώνας ταχύτητας.
Γι` αυτό χαλάρωσε.
Άκου την μουσική
Πριν τελειώσει το τραγούδι.

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2007

"ΜΟΥΛΙΝΕΔΕΣ" κλπ.........

Είχα γράψει στο θέμα για τον Αμφίλισσο:
“Παραθέτω το μήνυμα του Θανάση. Μπορεί η θεματολογία μας να είναι λίγο ... Βαθιώτικη αλλά το νησί είναι ένα και τα προβλήματα κοινά για “ανατολικούς” και “δυτικούς”, έστω κι αν αυτό πρέπει να το καταλάβουν πρώτοι οι ... “από κει”, οι οποίοι ΚΑΙ στις εκλογές έδειξαν ότι μάλλον είναι πιο “τοπικιστές” (και ίσως κάποιοι να πουν ότι καλά κάνουν....)”

Μου έκανε εντύπωση που δεν ... “τσίμπησε” κανένας...
Και όμως η κουβέντα στις παρέες, γυρνάει συχνά στο θέμα “Βαθύ-Καρλόβασι”, ενώ έχουμε δει και ... τραβηγμένες αντιδράσεις γύρω από αυτό...
Θα θυμήσω τί έγινε με το Πανεπιστήμιο (όταν οι Βαθιώτες κατέλαβαν τη Νομαρχία), τί έγινε όταν ο “Αίολος” αποφάσισε να “πιάνει” μόνο Βαθύ (και οι Καρλοβασίτες κήρυξαν ... μπουκοτάζ), τί “κράξιμο” έφαγε ο νομάρχης σε συγκέντρωση του Εμπορικού Συλλόγου πριν δυο (?) χρόνια, όταν ... τόλμησε να πει ότι είναι νομάρχης όλου του νομού....
Είμαι από αυτούς που (σε κατ' ιδίαν συζητήσεις) είχαν υποστηρίξει την ίδρυση του Μαθηματικού στο Καρλόβασι.... Δεν ξέρω αν έκανα λάθος τότε, αλλά πίστευα (και τελικά το πιστεύω ακόμα, όσο κι αν με πονάει που δεν είναι εδώ το Πανεπιστήμιο...) ότι η Δυτική Σάμος ήταν πολύ “πίσω” και έπρεπε να της δοθεί μια ευκαιρία ανάπτυξης.
Είμαι και από αυτούς όμως, που πιστεύουν ότι είναι παράλογο να απαιτούμε από τα καράβια να πιάνουν δυο λιμάνια στο νησί, όταν νησιά με πολλαπλάσια κίνηση έχουν ένα...
Και από όσα έχω ακούσει, τείνω να καταλήξω πως τα λεφτά που “πέφτουν” στο λιμάνι του Καρλοβάσου, είναι απλά ... πεταμένα λεφτά...
Ξέρω ότι το “θέμα” είναι ... επικίνδυνο...
Δεν είναι σκοπός μου να αναζωπυρώσω “πάθη” ....
Απλά πιστεύω πως τα τριάντα χιλιόμετρα είναι πολύ λίγα για να μας χωρίζουν...
Απλά προτείνω να αρχίσουμε να λειτουργούμε σαν νησί, να ιεραρχήσουμε ανάγκες, να βάλουμε κοινούς στόχους και να διεκδικήσουμε όλοι μαζί....

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2007

Σαμιακά ... μπερδέματα ...

Ξαναδιαβάζοντας τα τελευταία “θέματα”, αλλά και εν όψει του εορτασμού της Ένωσης με την Ελλάδα, επανήλθε μια παλιά μου σκέψη, ένας -χρόνια τώρα- μόνιμος προβληματισμός....
Οι Σαμιώτες μοιάζουμε να έχουμε μια “σχιζοφρενική”, παράξενη, αντιφατική, τοπική συλλογική ιστορική μνήμη.
Αγωνιστήκαμε όσο λίγα μέρη της Ελλάδας για την “ένωση με τη μητέρα-πατρίδα”, κρατήσαμε όμως στην καρδιά μας μια ... νοσταλγία για την περίοδο του “ημιαυτόνομου καθεστώτος” της Ηγεμονίας που όσο κι αν προσπάθησαν οι μπροστάρηδες της σαμιώτικης διανόησης να απoβάλουμε, δεν τα κατάφεραν...
Βλέπεις περήφανα να στολίζουν τοίχους σε σπίτια του νησιού, ο Μπαρέτης και δίπλα ο Θυρεός....
Ο Λογοθέτης και δίπλα η σημαία της Ηγεμονίας....
Σε μια άκρη της καρδιάς μας οι Γιαγάδες, στην άλλη ο Σοφούλης...
Άγνοια της ιστορίας μας ή οι πόθοι μας και η διάψευσή τους δίπλα – δίπλα;
Είναι αλήθεια πως σχεδόν ό,τι κοσμεί το νησί, δημιούργημα της εποχής της ηγεμονίας είναι...
Και ό,τι θρηνούμε που δεν υπάρχει πια, επί ηγεμονίας το χτίσαμε...
Το πάλαι ποτέ πριγκηπάτο έδωσε τη θέση του σε μια μίζερη παραμεθόριο....
Το Ηγεμονικό Μέγαρο “έπεσε” και τα ... Τουριστικά ακίνητα δε μας ... πουλάνε το ΧΕΝΙΑ που χτίστηκε στη θέση του (!!)
Επιτυχία (!) θεωρήθηκε η παραχώρηση του παλιού Βουλευτηρίου στο Δήμο (!!)
Στη Μαυρογένειο προσέθεσε η σύγχρονη Πολιτεία τις λυόμενες παράγκες!!
Στον Ηγεμονικό Κήπο προσέθεσε μόνο ... τραπεζοκαθίσματα...
Τα κτίρια της Αλυκής ερειπώνουν...
Το Δικαστικό Μέγαρο μετά την καταστροφή του ακόμα ... επισκευάζεται...
Η Καθολική Εκκλησία περιμένει τον πρώτο σεισμό, φιλοξενώντας το κινέζικο.......
Το Τελωνείο.....
Τα ταμπάκικα και το καπνοκοπτήριο ....
Δίπλα στο Πασχάλειο χτίστηκε το “Γερμανικό”, “εμπνευσμένο” νέο Μουσείο...
Η παραλιακή ξηλώθηκε από το λιθόστρωτο για να αντικατασταθούν με τσιμεντόπλακες μιας χρήσεως...
Η Δημοτική αγορά γκρεμίστηκε γιατί ήταν πιο ... εύκολο (και πιο συμφέρον....) από το να επισκευαστεί.....
Οι σωλήνες της ύδρευσης και της αποχέτευσης της Ηγεμονίας εξυπηρετούν ακόμα πολλές γειτονιές της Πρωτεύουσας ενώ ο Βιολογικός μοιάζει (ελπίζουμε όχι πια μακρινό) όνειρο...
Το ηγεμονικό Τυπογραφείο και Νοσοκομείο έγιναν το ... πλήρως εναρμονισμένο με τον χώρο θηριώδες “Διοικητήριο'...
Και ακόμα το υπέροχο κτίριο με την κλειστή αυλή όπου στεγαζόταν μέχρι πρόσφατα το Υγειονομικό στο Κεφαλοπούλου και είχε αρχικά κτιστεί για τη στέγαση του Ιεροδιδασκαλείου, γκρεμίστηκε για να φτιαχτούν ΣΟΑ...
Κανείς δε διανοήθηκε βέβαια ποτέ να "στήσει" την προτομή κάποιου ηγεμόνα.
Όλοι τους μισήθηκαν ή περιφρονήθησαν από τους Σαμιώτες ή στην καλύτερη περίπτωση, γρήγορα ξεχάστηκαν...
Η περίοδος όμως εκείνη, με τα σχετικά της προνόμια και τις ιδιαίτερες ιστορικο-κοινωνικο-οικονομικο-πολιτικές συνθήκες που επικρατούσαν, άφησε στους Σαμιώτες μια λαμπερή, ζωντανή μνήμη, μαζί με ένα μεγάλο ... “αυτό ήταν λοιπόν;...”
Γεμίσαμε την πόλη με προτομές του Σοφούλη... Κι ας μη γνωρίζουμε οι “πολλοί” τί έκανε ΣΑΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ για το νησί....

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2007

Πολύ αργά για δάκρυα.....

“Το 1907, επειδή το Μοναστήρι της Αγίας Ζώνης ήταν ακατάλληλο για Ιεροδιδασκαλείο, έγινε μεταξύ του Δημοσίου και του Συλλόγου “η Ανατολή”, νέα σύμβαση με τον όρο το Δημόσιο να αναλάβει την υποχρέωση να οικοδομήσει στη θέση “Ρεπανά” του Λιμένος Βαθέος νέο κτίριο για Ιεροδιδασκαλείο και σύμφωνα με σχέδιο που θα ενέκρινε ο Σύλλογος.
.....
Από το Μηχανικό της Ηγεμονίας έγινε το σχεδιάγραμμα κατόψεως του πρώτου και δευτέρου ορόφου.
.....
Αργότερα (1911), ο νέος πρόεδρος του Συλλόγου Επ. Κυριακούλης ήλθε σε συνεννόηση με τον Ηγεμόνα Κοπάση, ώστε να συνεχιστούν οι εργασίες (που είχαν διακοπεί λόγω πολιτικών ανωμαλιών).
Χάρη στο άτοκο δάνειο του Πασχάλη και την ετήσια επιχορήγηση του Ιεροδιδασκαλείου, άρχισε να οικοδομείται κτήριο τέλειο τόσο από υγιεινής όσο και από παιδαγωγικής απόψεως.
Το κτήριο αυτό θα ήταν διώροφο κατά το σχέδιο του Μηχανικού.
Στον εσωτερικό του χώρο θα είχε αυλή αρκετά μεγάλη.
Η προς τη θάλασσα πλευρά του Ισογείου θα περιελάμβανε το Διευθυντήριο, τη Βιβλιοθήκη, το Αμφιθέατρο, και τη Μεγάλη αίθουσα των τελετών.
Στην αριστερή πλευρά και στο μέσο αυτής θα ήταν ο Ναός και πλάγια αυτού αίθουσες παραδόσεων.
Στη δεξιά πλευρά ευρυχωρότατο εστιατόριο με τους βοηθητικούς χώρους και στην πλευρά της εισόδου, διάφορες υπηρεσίες και αποθηκευτικοί χώροι.
Ο πάνω όροφος θα περιλάμβανε τα υπνοδωμάτια των καθηγητών, του Διευθυντού, των μαθητών και το Νοσοκομείο.
Γύρω από το κτήριο υπήρχε μεγάλη έκταση για Γυμναστήριο, για Σχολικό Κήπο και άλλες χρήσεις.
Το κτήριο όμως αυτό δε χρησιμοποιήθηκε από το Ιεροδιδασκαλείο, γιατί ώσπου να ολοκληρωθεί το έργο, έγινε η Ένωση της Σάμου με την Ελλάδα, διακόπησαν οι εργασίες και το Ιεροδιδασκαλείο το 1914 καταργήθηκε.
Το Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου η Επιτροπεία δώρησε το μισοτελειωμένο κτήριο με συμβόλαιο στο Ελληνικό Δημόσιο για να το αποπερατώσει και εγκατασταθεί σε αυτό το 3τάξιο Διδασκαλείο Αρρένων.
Δυστυχώς όμως και πάλι παρέμεινε ατελές επί πολλά χρόνια. Σήμερα (1975) έχει επισκευασθεί μόνο το ισόγειο και έχει εγκατασταθεί σε αυτό η Στρατιωτική Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών.”
Αυτά μαθαίνουμε από τον κο Π. Διακογιάννη σε άρθρο του στη Σαμιακή Επιθεώρηση (τ.ΣΤ21).
Η συνέχεια;
Η ΣΣΜΥ έκλεισε, το κτίριο στέγασε το υγειονομικό και το στρατιωτικό νοσοκομείο και αφέθηκε στη ... “φροντίδα” του Στρατού.
Όταν υπηρετούσα εκεί, σε ερωτήσεις μου για το κτίριο, το οποίο μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση, μου δινόταν μόνο η απάντηση πως “αν δεν ήταν διατηρητέο, θα το είχε γκρεμίσει ο Στρατός”....
Τελικά, μάλλον ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟ....
Και ο Στρατός ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΕ για να φτιάξει τα νέα ΣΟΑ...
Φαίνεται πως δεν υπήρχαν άλλα οικόπεδα ή ίσως οι Στρατιωτικοί έπρεπε να ζουν σε “γκέτο”, μακριά από την υπόλοιπη κοινωνία....
Θα ήθελα να ήξερα αν δόθηκε γι' αυτό κάποια άδεια (αν χρειάζεται...) από την Αρχιτεκτονική Επιτροπή, ή κάποια άλλη αρμόδια υπηρεσία....
Θα ήθελα να ήξερα και ποιοί υπέγραψαν την άδεια αυτή........
Για αντίδραση των Σαμίων βέβαια, ...... ούτε λόγος........

Για να μη γκρινιάζουμε μόνο.... (και καλό μήνα!)

Ο κος Μανόλης Νικολαίδης μας έχει χαρίσει όμορφες νοσταλγικές στιγμές από το παρελθόν της πόλης μας με τα βιβλία του.
Πρόσφατα, μαζί με τη σύζυγό του, μας χάρισαν και μια υπέροχη εικόνα στην παραλία, με την ανακαίνιση του σπιτιού τους (κατ.1900), το οποίο ήταν το πρώτο εργοστάσιο σιγαρέττων του Μεγάλου Ευεργέτη Αλέξανδρου Πασχάλη, αλλά και η “Μαιευτική-Γυναικολογική Κλινική του εν Παρισίοις ειδικώς σπουδάσαντος ιατρού” Ι.Μ. Νικολαίδη, “η Αγία Ζώνη”.


Όμως και δυο νέα παιδιά, η Μαριάννα Ασλάνη και ο Παμήνος Ελληνικάκης, τους οποίους έχω τη χαρά να γνωρίζω, μας έδειξαν πώς θα μπορούσε να αναπτυχθεί η πόλη, κρατώντας το χρώμα της και διασώζοντας τις μνήμες της.
“Πιέζοντας” τις οικονομικές τους δυνατότητες, αποφάσισαν να ανακαινίσουν το υπέροχο αρχοντικό του Ασλάνη πάνω από τις Εργατικές Κατοικίες (κατ.1906) που στέγαζε τη Χειρουργική Κλινική του ιατρού Χρήστου Καμπούρη (και “πρόσφατα” το ξενοδοχείο “Μαριάννα”), αντί να ... “αξιοποιήσουν” το μεγάλο οικόπεδο....

Θέλω να τους ευχαριστήσω και τους τέσσερες.
Μακάρι το παράδειγμά τους να το ακολουθήσουν κι άλλοι....
Έτσι κι αλλιώς, ελάχιστα πια κτίρια στην πόλη συντηρούν την ιστορική μνήμη....
Υπάρχουν όμως ΑΚΟΜΑ μερικά.... (και θα επανέλθουμε.....)