Πέμπτη 26 Ιουνίου 2008

...."ΑΣΦΑΛΤΟΣ" Ο ΔΗΜΟΣ !!!!

Πριν από ένα χρόνο (!!!!!!) εστάλη στο Δήμο Βαθέος αίτημα πολιτών για την απομάκρυνση της προτομής Σταυρούδη από το Δημοτικό Κήπο.
Την προηγούμενη εβδομάδα (!!!!!) το θέμα μπήκε σε δημοτικό συμβούλιο.

Παρά τις "κατ' ιδίαν" κατά διαστήματα δηλώσεις μελών του Δ.Σ. που κινούνταν από πλήρη υποστήριξη στο αίτημα, μέχρι της θέσης "Ίσως κακώς το βάλαμε.... Τώρα να το βγάζουμε;...." το τελικό αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό αν και αναμενόμενο....

Οι κύριοι δημοτικοί σύμβουλοι ας κριθούν από τους ψηφοφόρους τους και .... την ιστορία...

Εντύπωση όμως κάνει ότι το δεύτερο σκέλος του αιτήματός μας, δηλαδή "να συγκροτηθεί επιτροπή η οποία με ανοικτό και Δημόσιο διάλογο, θα προτείνει πρόσωπα του τόπου μας που πρέπει να τιμηθούν, ώστε να δρομολογηθεί κατασκευή αδριάντων τους" δεν ετέθη καν σε συζήτηση.....
Εσκεμμένη η ... παράλειψη ή όχι...
Το θέμα είναι ότι έτσι αφήνουμε το δρόμο ανοιχτό και για άλλες ... εξυπηρετήσεις....
Και για άλλες ανιστόρητες αυθαιρεσίες.....
Και για άλλες .... παρεξηγήσεις....
Άπαξ αγαπητοί μου και έχεις "θείο στην Κορώνη" ή αλλιώς Δύναμη και Κύρος (με ή χωρίς εισαγωγικά) στήνεις και μια προτομή του .... παππού σου....

Ίσως να είμαι άδικος.....
Ίσως υπερβολικός....
Ίσως η επιμονή μου (εμμονή μου;) να οφείλεται σε άγνοια....
Δε μπορεί!!! Κάτι ξέρουν οι Δημοτικοί μας Άρχοντες!!

Θα περιμένω λοιπόν υπομονετικά κάποιο δημοτικό φωστήρα να μου εξηγήσει
γιατί ο αείμνηστος Μακεδονομάχος συγκαταλέγεται στην κορυφαία "τετράδα" της Σαμιακής Ιστορίας.....
Και γιατί ήταν τόοοοσο δύσκολη η σύσταση μιας επιτροπής άραγε....

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο Αθανάσιος Σταυρούδης γεννήθηκε το 1873 στην Μπάλτζα (Μελισσοχώρι) Θεσσαλονίκης. Εντάχθηκε από πολύ νωρίς στη Άμυνα του Μακεδονικού Αγώνα και ως πρόκριτος της κωμόπολης, υπήρξε ένα από τα βασικά στελέχη της Εθνικής Επιτροπής Μπάλτζας. Η αποστολή του ήταν να ενημερώνει το Κέντρο Άμυνας Θεσσαλονίκης για τις κινήσεις των Βουλγαρικών ένοπλων ομάδων και των Οθωμανικών στρατιωτικών αποσπασμάτων. Πολλές φορές ανέλαβε ένοπλη δράση με την Πολιτοφυλακή της Μπάλτζας προκειμένου να αντιμετωπίσει επιθέσεις Βουλγάρων κομιτατζήδων στην κωμόπολη. Το Νοέμβριο του 1908, και ενώ το νέο καθεστώς των Νεοτούρκων είχε εξαπολύσει διωγμούς κατά των Ελλήνων κατέφυγε στο Κέντρο Άμυνας Θεσσαλονίκης, και από 'κεί φυγαδεύτηκε στην Αθήνα, μαζί με το συνεργάτη του Σταύρο Μπαρέτη, από την Μπαλάφτσα (Κολχικό), όπου ήρθε σε επαφή με το εκεί Μακεδονικό Κομιτάτο. Το 1912 ο Θεμιστοκλής Σοφούλης ήλθε σε επαφή με το Μακεδονικό Κομιτάτο Αθηνών προκειμένου να ζητήσει βοήθεια γιατί η κατάσταση στη Σάμο είχε πάρει επικίνδυνη τροπή. Ο φιλότουρκος ηγεμόνας του νησιού, Ανδρέας Κοπάσης, είχε εγκαταστήσει Οθωμανική φρουρά στο νησί και οι Έλληνες διώκονταν. Οι σκοποί του Μακεδονικού Κομιτάτου Αθηνών, καθώς και του Θ. Σοφούλη και των Σαμίων συνέπιπταν, αφού όλοι προσπαθούσαν για την απελευθέρωση των πατρίδων τους από τον Οθωμανικό ζυγό. Έτσι, αναπτύχθηκε μία συνεργασία και ο Αθανάσιος Σταυρούδης συναντήθηκε με τον Σταύρο Μπαρέτη και το Θ. Σοφούλη, προκειμένου να οργανώσουν τη δολοφονία του ηγεμόνα Ανδρέα Κοπάση. Ο Αθανάσιος Σταυρούδης προσποιούμενος τον καπνέμπορο, μετέβη το Φεβρουάριο του 1912 στη Σάμο με τον Σταύρο Μπαρέτη και εκεί, εκπόνησε το σχέδιο της δολοφονίας, ερχόμενος σε επαφή με τοπικούς παράγοντες. Στη συνέχεια επέστρεψε με πλοιάριο στην Αθήνα, λίγο πριν την εκτέλεση του Ανδρέα Κοπάση από το Σταύρο Μπαρέτη. Συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους και διακρίθηκε στη Μάχη του Κιλκίς το 1913. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τοποθετήθηκε ως πράκτορας στο Γαλλικό στρατό, ώστε να διερευνά θέματα που σχετίζονται με τα Ελληνικά συμφέροντα. Τιμήθηκε με μετάλλια για την προσφορά του στο Μακεδονικό Αγώνα και τους Βαλκανικούς Πολέμους, ενώ για την προσφορά του στην υπόθεση της Σάμου ανεγέρθηκε προτομή του στον κήπο του Λιμένα Βαθέος.[1][2][3]

Ανώνυμος είπε...

Ο Αθανάσιος Σταυρούδης γεννήθηκε στην Μπάλτζα, το 1873 και νωρίς μυήθηκε στον Μακεδόνικο Αγώνα, ως βασικό μέλος της Επιτροπής Άμυνας του χωριού του. Έχοντας επαφή με το Ελληνικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης και τον πρόξενο Λάμπρο Κορομηλά, ενημέρωνε τις ελληνικές αρχές για τις κινήσεις των Βουλγάρων κομιτατζήδων και των τουρκικών αποσπασμάτων, αναλαμβάνοντας συχνά ένοπλη δράση, με στόχο τη διαφύλαξη του Ελληνισμού της περιοχής και, τελικά, την απελευθέρωση της αλύτρωτης τότε Μακεδονίας. Εξ αιτίας της δράσης του αυτής κατα-διώχθηκε από την τουρκική χωροφυλακή, διέφυγε στο Κέντρο Άμυνας Θεσσαλονίκης και φυγαδεύθηκε στην Αθήνα, μαζί με τον επίσης ριψοκίνδυνο Μακεδονομάχο Σταύρο Μπαρέτη, από την γειτονική στην Μπάλτζα Μπαλάφτσα (σήμερα Κολχικό), της περιοχής Λαγακαδά. Το Νοέμβριο του 1908 οι δύο Μακεδονομάχοι παρουσιάστηκαν στο Κέντρο Άμυνας των Αθηνών, και αμέσως συνδέθηκαν με το Μακεδόνικο Κομιτάτο της πρωτεύουσας, το οποίο διηύθυνε τότε ο Στέφανος Δραγούμης.

Είναι γνωστό ότι την ίδια χρονιά στη Σάμο είχε κορυφωθεί η σύγκρουση του Θεμιστοκλή Σοφούλη, και του σαμιακού λαού που επάξια εκπροσωπούσε, με τον φιλότουρκο ηγεμόνα Ανδρέα Κοπάση, αποτέλεσμα της οποίας ήταν η εξορία και η θανατική καταδίκη του Σοφούλη από το ηγεμονικό καθεστώς. Στην Αθήνα ο Σοφούλης ήρθε σε επαφή με το Μακεδόνικο Κομιτάτο, αφού τότε Σαμίους και Μακεδόνες ένωνε ο κοινός πόθος για την εθνική αποκατάσταση. Η συνεχιζόμενη φιλοτουρκική πολιτική του Κοπάση είχε ως αποτέλεσμα την απόφαση για την εκτέλεση του από μαχητές του Μακεδόνικου Κομιτατου, η οποία υλοποιήθηκε, όπως είναι γνωστό, στις 9 Μαρτίου 1912, οδηγώντας τα σαμιακά πράγματα ένα βήμα πιο κοντά στην ποθητή ένωση με την Ελλάδα, υπόθεση για την οποία είχαν αγωνιστεί σθεναρά γενιές Σαμίων, ήδη από τα χρόνια της επανάστασης του 1821 και του Λογοθέτη Λυκούργου. Εκτελεστής του Κοπάση υπήρξε ο Σταύρος Μπαρέτης, ο οποίος στη συνέχεια τραυματίστηκε, διέφυγε προσωρινά, τελικά συνελήφθη και εκτελέστηκε, αν και οι ηγεμονικές αρχές της εποχής υποστήριξαν πως υπέκυψε στα τραύματα του".

Ο Μπαρέτης κηδεύθηκε μέσα σε γενική οδύνη και σε πένθος βαρύ του Σαμιακού λαού, ο οποίος δικαίως έκτοτε τον τιμά ως ήρωα και μάρτυρα της ελευθερίας του. Έδρασε όμως ο Μπαρέτης μόνος του, όπως αφήνουν να διαφανεί οι σαμιακές πηγές της εποχής;
Από τα έγγραφα του Ελληνικού Προξενείου της Σάμου, σήμερα στο Αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών, προκύπτει ότι υπήρχε ένας τουλάχιστον Σάμιος συνεργός του, ο δικηγόρος Μανιάτης από τον Παγώνδα, με τον οποίο εθεάθη λίγο πριν την εκτέλεση του Ηγεμόνα και τον οποίον οι θαμώνες του καφενείου, όπου περίμεναν την διέλευση του Κοπάση, άκουσαν να του λέει ότι η ώρα είχε φτάσει.

Ανώνυμος είπε...

. Φαίνεται πως ο Σοφούλης είχε συστήσει στον Μπαρέτη συγκεκριμένους οπαδούς του στη Σάμο, πατριώτες που έπαιξαν τον ρόλο του συνδέσμου και καθοδήγησαν, έκρυψαν, κάλυψαν και τελικά φυγάδευσαν τον τραυματισμένο ήρωα στη μονή Αγίας Ζώνης, όπου και συνελήφθη, πιθανότατα κατόπιν προδοσίας. Αλλά και ο ίδιος ο Μπαρέτης θα ήταν παράλογο να έρθει στη Σάμο μόνος του, χωρίς κάποιον σύντροφο που θα τον στήριζε και θα τον βοηθούσε.

Ο σύντροφος αυτός, όπως προκύπτει από τα Αρχεία του Μακεδόνικου Αγώνα, ήταν ο αγωνιστής και πατριώτης οπλαρχηγός Αθανάσιος Σταυρούδης. Αυτό τεκμηριώνεται με βάση αφίσα που τύπωσε και κυκλοφόρησε το Μακεδόνικο Κομιτάτο των Αθηνών, η ίδια δηλαδή οργάνωση που είχε αποστείλει τον Μπαρέτη στη Σάμο.

Στην αφίσα αυτή, που σώζεται στα αρχεία του Μουσείου του Μακεδόνικου Αγώνα, παρουσιάζεται στη μέση ο ηγεμόνας Κοπάσης, με την επιγραφή «ΑΝΔΡ. ΚΟΠΑΣΗΣ - ο προδότης της πατρίδος - ηγεμών Σάμου - φονευθείς την 9ην Μαρτίου 1912», αριστερά ο Μπαρέτης, με την επιγραφή «Ο ΝΕΟΣ ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΩΝ -ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΑΡΕΤΗΣ -οπλίτης Μακεδών εκ Μπαλάφτσιας εκτελεστής του φόνου ΚΟΠΑΣΗ» και δεξιά ο Σταυρούδης, με την επιγραφή «ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΥΔΗΣ οπλαρχηγός Μακεδών εκ Μπάλτζιας διοργανωτής του φόνου ΚΟΠΑΣΗ» [βλ. εφημ. Ωραία Ελλάς. Εικονογραφημένη Εβδομαδιαία Επιθεώρησις εκδιδομένη κατά πάσαν Παρασκευήν Α:5 (1 Αυγούστου 1914), σ. 1 όπου η αφίσα δημοσιεύεται ολοσέλιδη].

Το Μακεδόνικο Κομιτάτο ανέθεσε την διοργάνωση της εκτέλεσης στον Σταυρούδη, ο οποίος και στρατολόγησε τον συντοπίτη του Μακεδόνα αγωνιστή Μπαρέτη, ρυθμίζοντας τις λεπτομέρειες της υλοποίησης της.

Μ' αυτά συμφωνεί και η προφορική ιστορική μνήμη της Μπάλτζας, όπως έχει καταγραφεί από τον Δημ. Καμπασακαλή, στο βιβλίο του Ιστορία της Μπάλτζας, όπου βεβαίως έχουν παρεισφρύσει ορισμένες ανακρίβειες σε μερικές λεπτομέρειες, πράγμα πολύ φυσικό προκειμένου για μαρτυρίες της λεγόμενης προφορικής ιστορίας (oral history). Πρόσφατα μάλιστα, σε ειδική έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην Μπάλτζα, καταγράφτηκαν οι μαρτυρίες των Νικ. Αδαμόπουλου (93 ετών), Πασχάλη Μπουντούκα (82 ετών) και Δημ. Νάκουτη (92 ετών), οι οποίοι είχαν ακούσει τα της συμμετοχής του Σταυρούδη στην υπόθεση της Σάμου από το στόμα του ίδιου αλλά και των παλαιών Μακεδονομάχων του χωριού. Σύμφωνα μ' αυτούς, που επιβεβαιώνουν την πληροφορία των Αρχείων του Μακεδόνικου Αγώνα, ο Σταυρούδης είχε μεταβεί στη Σάμο ως καπνέμπορος, καθοδήγησε τον Μπαρέτη και διέφυγε μετά την εκτέλεση του Κοπάση με πλοιάριο, καταφεύγοντας και πάλι στην ελεύθερη Ελλάδα.

Η σύγχυση που ακολούθησε, αλλά και η διάθεση των ανακριτών να μην εμπλέξουν ζώντες αγωνιστές σε μια πιθανή μελλοντική ελληνοτουρκική αναμέτρηση λόγω της δολοφονίας του Κοπάση, εξηγούν ίσως γιατί το όνομα του Σταυρουδή δεν αναφέρεται στις υπόλοιπες σχετικές πηγές της εποχής.

Ανώνυμος είπε...

Ο Σταυρούδης πάντως συνέχισε την πατριωτική δράση του οδήγησε τα ελληνικά στρατεύματα, και συγκεκριμένα του 2η Μεραρχία υπό τον Στρατηγό Μοσχόπουλο, κατά τη μάχη του Κιλκίς (19-21 Ιουνίου 1913), ενώ εργάσθηκε και ως πράκτορας των Ελλήνων μέσα στα γαλλικά στρατεύματα, κατά το 1916, έτος κρίσιμο για την έκβαση των εθνικών μας υποθέσεων. Για τη δράση του αυτή τιμήθηκε με το δίπλωμα του Μακεδονομάχου, το μετάλλιο του Μακεδόνικου Αγώνα (1903-1908) και το μετάλλιο των μαχών Κιλκίς και Λαχανά. Πέθανε νέος, από τις κακουχίες και τις ταλαιπωρίες των αγώνων του.

Τον άγνωστο μέχρι σήμερα για τη Σάμο μακεδονομάχο Αθανάσιο Σταυρούδη, τον διοργανωτή του φόνου του Κοπάση, τίμησε ο Δήμος Βαθέος με την τοποθέτηση της προτομής του στον κήπο της πόλης της Σάμου, λίγα μέτρα από τον τόπο της εκτέλεσης του Ηγεμόνα από τον συνεργάτη του Σταύρο Μπαρέτη, του οποίου η προτομή τοποθετήθηκε στον τόπο της ηρωικής του πράξης. Ενενήντα χρόνια από τότε, οι δύο συνεργάτες Μακεδονομάχοι συναντιούνται ξανά, τιμημένοι και αναγνωρισμένοι, στον τόπο όπου άλλαξαν τη νεότερη ιστορία της Σάμου, κοντά στο άγαλμα του πολιτικού καθοδηγητή του αγώνα, του Θεμιστοκλή Σοφούλη. Και η αναγνώριση αυτή είναι η ύψιστη δικαίωση του φλογερού και αυτοθυσιαστικού πατριωτισμού τους.

Συμπληρωματικά δημοσιεύεται το ακόλουθο έγγραφο, από τον σχετικό φάκελλο του Αρχείου του Μουσείου Μακεδόνικου Αγώνα της Θεσσαλονίκης, που αφορά τη δράση του Αθαν. Σταυρούδη, και αναφέρεται και στη συμμετοχή του στην δολοφονία του Κοπάση. Πρόκειται για μαρτυρία του Δημητρίου Κάκκαβου, που χρονολογείται στις 15 Σεπτεμβρίου 1929 και είναι απολύτως διαφωτιστική για το ζήτημα αυτό. Ας σημειωθεί ότι και εδώ έχουμε κάποια ανακρίβεια, που αφορά τον τρόπο θανάτου του Μπαρέτη, ο οποίος δεν απαγχονίσθηκε όμως αυτό δεν μειώνει την εν γένει αξιοπιστία της συγκεκριμένης πηγής, αφού τότε δεν υπήρχαν μέσα μετάδοσης πληροφοριών αξιόπιστα, και οι φήμες ήταν φυσικό να αλλοιώνουν κάποτε την πραγματικότητα.

Η τελευταία και βασικότερη απόδειξη για τον ρόλο του Σταυρούδη στη δολοφονία του Κοπάση προέρχεται από έγγραφο της Προσωρινής Κυβερνήσεως Σάμου, της 8ης Απριλίου 1914, υπογεγραμμένο από τον επί των εσωτερικών επίτροπο Δ. Γεωργιάδη, το οποίο βρέθηκε στο αρχείο της οικογένειας Σταυρούδη. Εκεί αναφέρονται τα εξής:

ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Η ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΣΑΜΟΥ
Ο επί των Εσωτερικών Επίτροπος
Εν Λιμένι Βαθέος Σάμου
τη 8 Απριλίου 1914 Πιστοποιείται ότι

Ό εκ Μπάλτσας τη Μακεδονίας οπλαρχηγός Αθανάσιος Σταυρούδης αφιχθείς εις Σάμον κατά Φεβρουάριον του 1912 μετά του οπλίτου Σταύρου Μπαρέτη, παρεσκεύασεν μετ' αύτού την δολοφονίαν του τυράννου καί προδότου της Σάμου Ανδρέα Έμμ. Κοπάση, γενομενην την 9ην Μαρτίου 1912 και απηλλάγη ούτω η νήσος από τον εθνομίσητον εκείνον Ηγεμόνα.

Η έρευνα για το όλο θέμα συνεχίζεται σε ιδιωτικά και δημόσια αρχεία, και τα μελλοντικά συμπεράσματα της θα ανακοινωθούν σε σχετικά δημοσιεύματα. Οι λεπτομέρειες της δολοφονίας του Κοπάση χρειάζονται ακόμη διερεύνηση, και πολλά θα έρθουν ακόμη στο φως. Το σίγουρο πάντως είναι πως η Σάμος ανακαλύπτει τώρα έναν ακόμη ήρωα της, που βοήθησε, με το έργο του, την ένωση της με την μητέρα Ελλάδα.
e-istoria.com