Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2007

Μια ιστορία θα σας πω... (αφιερωμένη στο Γιάννη)

Το καλοκαίρι του 1993 (;) βλέπω ξαφνικά μπροστά μου το Γιάννη τον Πουλόπουλο...
Τον γνώριζα από την οικολογική κίνηση της Θεσσαλονίκης και χάρηκα ιδιαίτερα όταν έμαθα ότι ήταν φαντάρος στη Σάμο.
Ο Γιάννης ήταν ιδιαίτερα δραστήριο μέλος της ορνιθολογικής και αργότερα του Κέντρου Διάσωσης στην Αίγινα όταν οι οικολόγοι δεν ήταν ακόμη ... της μόδας...
Σήμερα έχω χάσει πια τα ίχνη του...
Τέλος πάντων, για να μην πολυλογώ, κάποια μέρα έρχεται και μου λέει πως κάποιος παππούς τού είχε μιλήσει για κάποιο Κήτος που είχε ξεβράσει η θάλασσα πριν πολλά – πολλά χρόνια και μου ζήτησε να τον βοηθήσω να μάθουμε περισσότερα (!!!)
Μου φάνηκε τρελούτσικο, αλλά επειδή ... τρελούτσικος ήταν κι ο Γιάννης, υποσχέθηκα να κάνω ό,τι μπορούσα....
Όποιον κι αν ρωτούσα, δεν ήξερε τίποτα...
Ή ο παππούς είχε παραμυθιάσει το φίλο μου, ή μιλάγαμε για ... “παλιού μερού χαλάσματα”....
Σε μια απελπισμένη τελευταία προσπάθεια, το ρίξαμε στο ... διάβασμα...
Και τότε....
Στα “ΣΑΜΙΑΚΑ” του Επ. Σταματιάδη, αναφέρονται τέσσερες (!) τέτοιες εμφανίσεις από το 1817 μέχρι το 1876.
Γράφει μάλιστα...:
“Το 1817 εξώκειλε ένα μεγάλο κήτος στα παράλια της Σάμου σε βάθος 14 οργυιών. Οι σπόνδυλοι από το κήτος που βρίσκονται στο μοναστήρι της Μεγάλης Παναγίας και χρησιμοποιούνται για αναπαυτικά καθίσματα μαρτυρούν τον όγκο του.”
Μια και δυο λοιπόν, ανεβαίνει ο "τρελός" φαντάρος στο μοναστήρι, ρωτάει και μαθαίνει πως πράγματι υπήρχε (τουλάχιστον) ένας τεράστιος σπόνδυλος, ο οποίος πράγματι χρησιμοποιούνταν για ... κάθισμα!
Δυστυχώς όμως, τον είχαν πάει (μάλλον...) στη Μητρόπολη...
Κλείνει ο Γιάννης ραντεβού με το δεσπότη, πάει, τον βρίσκει, τα λένε, αλλά .... απογοήτευση...
Κανείς δε γνώριζε τίποτα...
Γιατί τώρα, σας τα λέω όλα αυτά που πιθανόν καθόλου να μη σας ενδιαφέρουν; (εδώ ο κόσμος χάνεται...)
Σκέφτηκα ΜΗΠΩΣ υπάρχει κάποιος εδώ, με .... επαφές με τη Μητρόπολη...
ΜΗΠΩΣ μπορούσαμε να εντοπίσουμε το ... “κάθισμα” και να παραχωρηθεί στο Μουσείο (και) Φυσικής Ιστορίας των Μυτιληνιών...
Αφού ... δυσκολευόμαστε με τα “μεγάλα”, μήπως αυτό το μικρό μπορούμε να το πάρουμε σαν ... παιχνίδι, σαν ... άσκηση.... (;)

Υ.Σ. Συγχωρέστε με, αλλά ήθελα να ρωτήσω....

Έχουμε καθόλου "διάθεση" για κάποια ... δράση;

Στο θέμα για την πινακοθήκη έγινε ... μεγάλη κουβέντα, όταν όμως "μπήκε" όσοι ενδιαφέρονται να δηλώσουμε την (... ψευδώνυμη - έστω) συμμετοχή μας, ε! δεν έγινε και χαμός...

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

που να δηλώσουμε συμμετοχή;

Ανώνυμος είπε...

Ειλικρινά θα ήθελα να σας συγχαρώ για το «Σάμος ώρα 0» και για την ευκαιρία που μας δίνετε να εκφράσουμε τις απόψεις μας σχετικά με τα τοπικά θέματα, τα οποία έτσι κι’ αλλιώς επηρεάζουν την ζωή όλων μας.
Σχετικά με το κείμενο «μια ιστορία θα σας πω. . .», με έκπληξη διάβασα τα όσα αναγράφονται. Επειδή ασχολούμαι με την τοπική εκκλησιαστική ιστορία, σας διαβεβαιώ ότι σε καμιά μοναστηριακή απογραφή δεν αναφέρονται αυτά τα «καθίσματα».
Επίσης με έκπληξη διάβασα, ότι πήγε το 1993 ο Γιάννης της ιστορίας, στο μοναστήρι της Μεγάλης Παναγίας και πήρε σχετικές πληροφορίες. Ο Ιερομόναχος Συννέσιος, κοιμήθηκε το 1989 και συνεπώς το 1993 το μοναστήρι ήταν κλειστό και άνοιγε μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες από κάποιον φύλακα.
Η τοπική εκκλησία ενδιαφέρεται και μεριμνά για τον τόπο μας. Αν υπήρχαν τέτοια ευρήματα, σίγουρα δεν θα ήταν «αναπαυτικά καθίσματα», αλλά θά βρίσκονταν σε μουσείο.

DINOS TZORTZOGLOU είπε...

Φίλε "περίεργε"
___Καταλαβαίνω την έκπληξή σου.
Πρέπει όμως να σημειώσω ότι ήδη στην αρχική ανάρτηση
α.αναφέρεται ότι ήταν καλοκαίρι β.Έχω βάλει ερωτηματικό στη χρονιά (γιατί δεν τη θυμάμαι)
γ.Δεν αναφέρω τον Ιερομόναχο, γιατί δε γνωρίζω με ποιον μίλησε ο Γιάννης....
δ. Η ... χρήση του δεν αναφέρθηκε για να υπονοήσω κάτι για την ευαισθησία της τοπικής εκκλησίας...
αλλά για την "ιστορία" και τη μαρτυρία του μεγέθους...
___Ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια.
Λυπάμαι που έρχεσαι στην παρέα μας τώρα που το ... διαλύουμε...
Νά σαι καλά...