Μαυρογένης και .... Μαυρο-χάλι

Στις 18 Μαρτίου του 1902 έρχεται από την Κωνσταντινούπολη στη Σάμο και αναλαμβάνει καθήκοντα ο νέος ηγεμόνας Αλέξ. Μαυρογένης. Στις 06 Ιουνίου του ίδιου έτους, αποφασίζεται η ίδρυση Επαγγελματικής Σχολής “δια της μεταρρυθμίσεως μοναστηριακού κτιρίου” στο Μαλαγάρι.
Ο ηγεμόνας διαθέτει εξ ιδίων το ποσό των 500 εικοσάφραγκων για την κατασκευή του κτιρίου και η Συνέλευση αποφασίζει να δοθεί το όνομα “Μαυρογένειος” στην νεοιδρυόμενη Σχολή.
Στη “Μαυρογένειο” φοιτούν αγόρια και κορίτσια άνω των 13 ετών, τα μεν αγόρια στα τμήματα ξυλουργίας, υποδηματοποιίας και σιδηρουργίας, τα δε κορίτσια στα τμήματα ραπτικής ασπρορούχων και κεντήματος, ταπητουργίας, υφαντουργίας και (αργότερα) πυρογραφίας, αγγειοπλαστικής και ανθοποιίας.
Από τους μαθητές και μαθήτριες, δεν επιτρέπεται να φοιτούν πάνω από 20 ανά τμήμα, που να γνωρίζουν γραφή, ανάγνωση και τις τέσσερες πράξεις της αριθμητικής(!!!).
Οφείλουν δε όλοι “κατά δεκαπενθήμερον να λούονται εν τοις λουτροίς της Σχολής” (!!!!), “συσσιτούσι δε χωριστά έκαστον φύλον την μεσημβρίαν εν τη Σχολή, παρεχομένου αυτοίς λιτού προγεύματος....”
Η σχολή δέχεται παραγγελίες κατασκευής αντικειμένων προς πώληση, ενώ οκταήμερος έκθεση των κατασκευών λαμβάνει χώρα κατά την επέτειο του ονόματος του ιδρυτή ηγεμόνα.
Την ανώτερη διεύθυνση της σχολής έχει εφορία από τρεις πολίτες Σαμίους και τέσσερες Κυρίες ή Δεσποινίδες.
Συνιστάται ειδικό ταμείο, ιδρύεται Ταμιευτήριο για τους μαθητές και επιτρέπεται η έκδοση λαχείου.
Την 1η Σεπτεμβρίου του 1906 παραχωρείται “προσωρινώς” το κτίριο της Μαυρογενείου για τη στέγαση του Ιεροδιδασκαλείου του Συλλόγου Μικρασιατών “Ανατολή” μέχρι να διασκευασθεί χώρος στη Μονή της Αγίας Ζώνης.(Τα σχέδια άλλαξαν αργότερα, καθώς κρίθηκε ακατάλληλος ο χώρος της Μονής και αποφασίστηκε η ανέγερση νέου κτιρίου στη θέση “Ρεπανά”. Η ανέγερση του νέου κτιρίου άρχισε, αλλά το Ιεροδιδασκαλείο δεν πρόλαβε να στεγαστεί. Αυτή όμως, είναι μια άλλη πικρή ιστορία που θα γράψω σε άλλο post.....)
Μετά την Ένωση με την Ελλάδα, το 1914, το Ιεροδιδασκαλείο καταργείται....
Από κει και ύστερα τα πράγματα εξελίσσονται .... “νεοελληνικά”.... Αυτό το κτίριο που μέχρι πρόσφατα χρησιμοποιήθηκε σαν Τεχνικό και Επαγγελματικό Λύκειο με την προσθήκη (βεβαίως-βεβαίως) των άθλιων λυόμενων, σήμερα “αξιοποιείται” και σαν χώρος στάθμευσης δημοτικών (?) μηχανημάτων και οχημάτων....
ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΟΧΘΟΥΣ ΤΩΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΓΕΝΕΩΝ;
ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΤΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΙ ΠΑΡΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΟΥΝ ΤΑ ΑΠΟΡΙΜΜΑΤΟΦΟΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΡΑΝΟΙ; ΛΕΩ, ΜΗΠΩΣ;;;;;
ΜΗΠΩΣ ΠΑΛΙ, ΤΕΤΟΙΕΣ ΠΑΡΑΓΚΕΣ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΜΑΣ, ΤΕΤΟΙΟΙ ..... ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ;;;;;;;;;;;;;

ο παππούς μου και η σημαία

Ο παππούς ήταν ένας άνθρωπος απλός, εργάτης της Γης.
Το πιο μεγάλο ταξίδι που έκανε στη ζωή του ήταν σαν έφυγε από το νησί του και πήγε να πολεμήσει για την πατρίδα του στα ξένα, άγνωστα σε κείνον μέχρι τότε, μακρινά, χιονισμένα βουνά της Αλβανίας.
Ο παππούς δεν ήταν ένας ήρωας.
Δεν είχε τίποτα με τους Ιταλούς.
Δεν έφυγε χαρούμενος που πήγαινε να σκοτώσει και να σκοτωθεί.
Ήταν ένας ήσυχος νέος του χωριού που ήταν ερωτευμένος και του άρεσαν τα γλέντια.
Αγκάλιασε τους δικούς του, έσφιξε τα χείλια να μη δακρύσει και κίνησε για τον πόλεμο.
Δε γύρισε με μετάλλια.
Γύρισε μονάχα με ψείρες, μια κουβέρτα δανεική, σκληρές αναμνήσεις και ένα μπέρδεμα στην καρδιά του για τις νίκες, για τους φίλους του που χάθηκαν, για την ήττα, για την οπισθοχώρηση.
Γύρισε με ψηλά το κεφάλι, με την περηφάνεια πως έκανε το χρέος του.
Ο παππούς μου δεν πήρε μέρος στον Εμφύλιο.
Έζησε πολλά χρόνια ακόμα, έκανε παιδιά και εγγόνια και δούλεψε μέχρι τα γεράματά του.
Οι αναμνήσεις του δεν έσβυσαν ποτέ.
Εκείνος έσβυσε ήσυχα σε ένα νοσοκομείο.
Για τον παππού μου, για τους παππούδες μας, ήρωες του πολέμου και της αντίστασης, αλλά και τους άλλους, εκείνους τους ήρωες της δουλειάς και της ζωής, έβαλα σήμερα τη σημαία στο μπαλκόνι μου.
Όχι για κάποιους νεοέλληνες πολεμοχαρείς και πολεμοκάπηλους...
Όχι για τους Ελληναράδες του ψευτοτσαμπουκά και της αρπαχτής...
Όχι για τους “πατριώτες” του καναπέ, του φραπέ, του ρατσισμού, της αντίδρασης και του προπηλακισμού των αλβανόπουλων.
Την έβαλα περήφανα για να θυμάμαι τους παππούδες μας.
Γι' αυτούς που χάθηκαν και γι' αυτούς που έζησαν.
Την έβαλα και για να θυμάμαι τους μαυραγορίτες, τους δοσίλογους και τους χαφιέδες...
Και δεν τη χαρίζω κανενός.....

ψηφοφορίες, αμπελοφιλοσοφίες και άλλα ...

Μπαίνοντας στο λιμάνι του Βαθιού με το καράβι, διαπιστώνει εύκολα καθένας, πώς έχει αλλάξει ο τρόπος ανάπτυξης της σύγχρονης πόλης σε σχέση με την παλιά.
Αν το χαρακτηριστικό της ανάπτυξης του προηγούμενου αιώνα ήταν η συγκέντρωση σπιτιών σε ευδιάκριτους πυρήνες – γειτονιές, τα νέα σπίτια που χτίστηκαν και χτίζονται, μοιάζουν κατάμονα, σκορπισμένα, απομονωμένα...
Πολλοί οι λόγοι βέβαια, όπως οι όροι δόμησης για τις εκτός σχεδίου εκτάσεις, η απόκτηση αυτοκινήτων που επιτρέπει την ταύτιση της μόνιμης κατοικίας με την εξοχική, οι ... εξωφρενικές τιμές των οικοπέδων στο κέντρο της πόλης, αλλά και η βελτίωση του μέσου βιοτικού επιπέδου και οι εξ αυτού ανακύψασες αυξημένες ανάγκες σε χώρους που σε κάποιες περιπτώσεις (όχι λίγες)έχουν οδηγήσει σε νεοπλουτίστικες υπερβολές ...
Φοβάμαι όμως ότι υπάρχει και ένας “βαθύτερος” λόγος για αυτή την ... “αναδιάταξη” του πολεοδομικού ιστού...
Ο διαφορετικός – μοντέρνος τρόπος αντίληψης του “άλλου”.
Κάποτε η γειτονιά έπαιζε ρόλο κοινωνικό.
Συμπαραστεκόταν στις δύσκολες στιγμές του σπιτιού, ήταν παρούσα στις χαρές, το νυχτέρι στη γειτονιά ήταν τόπος συνάντησης και ανταλλαγής νέων και απόψεων, όπως και τα καφενεία, οι φούρνοι και τα μπακαλικάκια που ήταν σκορπισμένα στην πόλη για να εξυπηρετούν όλες τις συνοικίες.
Κάποτε “κοροιδεύαμε” τον νεο-αστικό τρόπο ζωής της πολυκατοικίας των μεγαλουπόλεων όπου δεν ήξερε ο καθένας ποιός μένει δίπλα...
Σήμερα, σε πολλές περιπτώσεις το ίδιο γίνεται και στη Σάμο...
Φταίει άραγε μόνο ότι κάποιοι “γείτονες” είναι “ξενόφερτοι” και περαστικοί υπάλληλοι, δάσκαλοι, στρατιωτικοί; Ή μήπως απλά, δε μας ενδιαφέρει πια ποιος μένει στο διπλανό σπίτι, αρκεί να μη μας ενοχλεί;
Προς μια νέα συλλογικότητα λοιπόν, πιο διευρυμένη και έξω από τα στενά όρια της γειτονιάς ή περιχαράκωση στη μικρή μας ατομικότητα με σύμμαχο μια καλή περίφραξη και την τηλεόρασή μας;
Η αδυναμία μας να διεκδικήσουμε και αυτά τα αυτονόητα, μήπως ξεκινάει από αυτή τη νέα κοινωνική πραγματικότητα όπου “κόλαση είναι οι άλλοι” και “δε βαριέσαι – εγώ νά 'μαι καλά...”
Μήπως και μεις εδώ, που γνωριζόμαστε μόνο με τα ψευδώνυμά μας και ωστόσο μοιάζουμε να΄χουμε τόσα κοινά, βολευόμαστε στην απρόσωπη επικοινωνία από την “ασφάλεια” του σπιτιού μας;
Στην ερώτηση της προηγούμενης εβδομάδας, δείξαμε ότι έχουμε ... χιούμορ ή εννοούσαμε τις ψήφους μας;
Ισοψήφισαν το ... “παίρνουμε τα όπλα” με το ... “κάνουμε μόκο” και το ... “κάνουμε πάρτυ”!!!
Είναι οι ... τάσεις που επικρατούν;;;
Από τη διάθεση για .... ένοπλη επαναστατική δράση (!!!!) μέχρι την κυνική (αλλά και ρεαλιστική...) διαπίστωση της πραγματικότητας....
Και κάπου, σε κάποιους, μια διάθεση για επαφή, μια προσπάθεια να ... ξεφύγουμε, αλλά και να “βρεθούμε” πιο ανθρώπινα, με μια ... “εφηβική” ανέμελη διάθεση...
Τι λέτε λοιπόν;;;

Αμφίλισσος

Όταν ξεκίνησα αυτήν εδώ την προσπάθεια, είχα κατά νου να θέσω τρία-τέσσερα προβλήματα ή στόχους και αν υπήρχε ανταπόκριση, να ξεκινούσαμε μετά από έναν εξαντλητικό διάλογο, τη διεκδίκηση, τη δράση, τη δρομολόγηση κάποιων λύσεων.
Είναι και ο λόγος που δεν άνοιξα μέχρι τώρα “μεγάλα” θέματα όπως ο βιολογικός ή η διαχείριση των υδάτινων πόρων (μαζί φυσικά με την ... ανεπάρκειά μου να αναπτύξω σοβαρά αυτά τα ζητήματα)
Από την άλλη βέβαια, φαίνεται ότι και τα θέματα είναι πολλά και εμείς οι συμμετέχοντες πέφτουμε στην ... παγίδα της επικαιρότητας των blog, να κάνουμε ένα σχόλιο στο τελευταίο post και εκεί να ... ξεμπερδεύουμε...
Θα επανέλθουμε όμως σε αυτό...
Την Κυριακή που πέρασε, ξεκαθαρίζοντας τα ντουλάπια μου βρήκα μια στοίβα παλιά τεύχη της “Βίγλας”.
Στεναχωρέθηκα όταν ξεφυλλίζοντάς τες, θυμήθηκα πόσα θέματα πέρασαν από εκεί χωρίς ποτέ να δοθεί κάποια λύση...
ΧΕΝΙΑ, πλατεία, εργοστάσιο ΔΕΗ, Βιολογικός, Αλυκές, Διαχείριση υδάτινων πόρων, πλακόστρωτο παραλίας, Μαλαγάρι και Μαούνες, Βιολογική Γεωργία, Κάβο-Φονιάς, Λατομεία, Ανακύκλωση, Μόλυνση θαλασσών, Δενδροφυτεύσεις και Πρόληψη πυρκαγιών και και και....
Την προηγούμενη έλαβα και ένα μήνυμα από το Θανάση τον Παπακωνσταντίνου που μας καλούσε σε ... βοήθεια για να σωθεί το ρέμα του Αμφίλισσου.
Από το .... 2001 βρήκα άρθρο στη Βίγλα που έβαζε φωνή μεγάλη για το Χησιό, για τον Ίμβρασο, για τον Αμφίλισσο και μιλούσε για “ζωή εν τάφω”, για “SOS”, για “χείλος της καταστροφής”, για τελευταία ευκαιρία”....
Παραθέτω το μήνυμα του Θανάση. Μπορεί η θεματολογία μας να είναι λίγο ... Βαθιώτικη αλλά το νησί είναι ένα και τα προβλήματα κοινά για “ανατολικούς” και “δυτικούς”, έστω κι αν αυτό πρέπει να το καταλάβουν πρώτοι οι ... “από κει”, οι οποίοι ΚΑΙ στις εκλογές έδειξαν ότι μάλλον είναι πιο “τοπικιστές” (και ίσως κάποιοι να πουν ότι καλά κάνουν....)

Οι επόμενες γενιές θα προλάβουν τον Αμφίλισσο;
Η Σάμος είναι ένα νησί που η περιορισμένη έκτασή και το έντονο ανάγλυφο του εδάφους της δεν επιτρέπει την παρουσία μεγάλων ποταμών. Ο μεγαλύτερος χείμαρρος που κυλά στη γη της είναι ο Αμφίλισσος, γνωστός ήδη από την Αρχαιότητα, που διατρέχει μεγάλο μέρος της νοτιοκεντρικής πλευράς του νησιού, πηγάζοντας από το φαράγγι κοντά στον Πύργο. Η διαδρομή κατά μήκος της κοίτης του είναι καταπράσινη και η παρουσία του νερού ευνόησε, πέρα από τη βλάστηση, τη δημιουργία οικισμών πέριξ των παρόχθιων ζωνών του.
Στο πέρασμα των αιώνων οι οικιστικές αυτές ζώνες μεγεθύνθηκαν και γνώρισαν τη μεγαλύτερη πληθυσμιακή άνθηση στις αρχές του 20ου αιώνα. Οι δραστηριότητες των κατοίκων περιστράφηκαν σχεδόν αποκλειστικά, σε απασχόληση απόλυτα συναφή με τη χρήση των νερών (αγροτικές και μεταποιητικές ασχολίες -νερόμυλοι- που οδήγησαν σε συγγενή εμπορική δραστηριότητα). Τα τελευταία πενήντα χρόνια η περιοχή, όπως και όλες οι ημιορεινές της χώρας και του νησιού, εγκαταλείφθηκε στη μοίρα της και η φθίνουσα δημογραφία οδηγεί στον ολοκληρωτικό αφανισμό χωριών όπως το Νιοχώρι και τα Σκουρέικα, κοντά στα οποία ρέει ο Αμφίλισσος.
Οι επίσημες αρχές δεν στάθηκαν ικανές να προβάλλουν ένα σχέδιο επιβίωσης αυτών των οικισμών, που να αποτρέπει αυτή την απευκταία εξέλιξη. Αλλά απεναντίας, αν κρίνουμε από την πρακτική του Δήμου Μαραθοκάμπου στον οποίο υπάγονται τα χωριά, φαίνεται να επιθυμεί την επίσπευση της εξαφάνισής τους από τον χάρτη.
Γιατί πως αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηρισθούν οι ενέργειές του να βάλει χέρι στο νερό του χειμάρρου για να καλύψει ανάγκες της υπόλοιπης επικράτειας του κι όταν μάλιστα δεν κατονομάζονται αυτές; Είναι χαρακτηριστικό ότι στη συγκέντρωση που έγινε στο Νιοχώρι, ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Μαραθοκάμπου ανέφερε για τη χρήση του νερού αρδευτικούς σκοπούς και ο αντιδήμαρχος ελάχιστα αργότερα μιλούσε για ύδρευση, χωρίς φυσικά να εναντιώνεται ο ένας ως προς τον άλλο…
Τα σχέδιο μιλάει για μάστευση στην κύρια πηγή του χειμάρρου, γεγονός που θα αποβεί μοιραίο για τη βλάστηση των παρόχθιων ζωνών, που αποτελεί ταυτόχρονα το μεγαλύτερο συγκριτικό πλεονέκτημα για την περιοχή και η εξουδετέρωση του θα ακυρώσει την όποια ενέργεια ανάκαμψης των δραστηριοτήτων στα κοντινά χωριά.
Απεναντίας και πέρα από την καθολική αντίθεσή τους σ’ αυτούς τους σχεδιασμούς, οι κάτοικοι διατρανώνουν προς κάθε κατεύθυνση ότι χρειάζεται να δειχθεί επιτέλους το ανάλογο ενδιαφέρον για την εγκαταλειμμένη περιοχή, με την ανακατασκευή του παλιού παραρεμμάτιου μονοπατιού, την αναπαλαίωση ενός από τους νερόμυλους που βρίσκονται εκεί και τη δημιουργία στοιχειωδών υποδομών για εναλλακτικές μορφές τουρισμού, δράσεις που μπορούν να αφυπνίσουν το ανθρώπινο δυναμικό, σε συνδυασμό με τις ήπιες κλιματικές συνθήκες που επικρατούν στο μεσημβρινό τμήμα του νησιού, αν φυσικά μας ενδιαφέρει και επιδιώκουμε πραγματικά την επιβίωση της ευρύτερης ημιορεινής ζώνης.
Με όλο το σκεπτικό που ήδη παραθέσαμε, επιδίωξή μας είναι να συγκεντρωθεί πλειάδα υπογραφών από τους κατοίκους της περιοχής, τους ευαίσθητους σε θέματα προστασίας περιβάλλοντος και ποιότητας ζωής συμπολίτες μας, όπου κι αν κατοικούν στο νησί, αφ’ ενός για να καταδειχθεί έμπρακτα η αντίθεσή μας σ’ αυτές τις πρακτικές, αφ’ ετέρου για να θυμηθούν για θετικές δράσεις οι αρμόδιοι τα ξεχασμένα χωριά του Αμφίλισσου (και όχι μόνο).
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η σημερινή Αρχή του Δήμου Μαραθοκάμπου θα επανεξετάσει τη στάση της και σε καμιά περίπτωση να μη θεωρήσει την παραγκωνισμένη περιοχή μας ως τον εύκολο στόχο διαφόρων επιδιώξεων της.
Η Συντονιστική επιτροπή: ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΑΜΦΙΛΙΣΣΟΥ
Σταφυλάκης Κυριάκος πρόεδρος τοπικού συμβουλίου Νεοχωρίου, τηλ. 6932959096,
Γιακαλάρας Γεώργιος, μέλος τοπικού συμβουλίου Νεοχωρίου, τηλ. 6974773974,
Χατζηχρήστος Κώστας, δημοτικός σύμβουλος Μαραθοκάμπου, τηλ. 6944275310,
Γιακαλάρας Θεόφιλος τηλ. 2273024241, 6972204520,
Βαρώνος Γιάννης πρώην γραμματέας κοινότητας, τηλ. 2273037986,
Παπακωνσταντίνου Θανάσης, εκπρόσωπος Οικολόγων Πρασίνων, τηλ. 2273035811, 6974644577

"Μικροαστικές" ανησυχίες ή καφρίλα χωρίς τιμωρία;

Στο λιμάνι του Πυθαγορείου, τρεις μέρες τώρα, χιλιάδες (κυριολεκτικά) νεκρά ψαράκια "κολυμπάνε" μαζί με τα σκουπίδια....

Σε ερώτησή μου για το τι συμβαίνει, πήρα τη (φυσικότατη) απάντηση ότι είναι από το ... ξεψάρισμα της τράτας και πετιούνται γιατί δεν .... πιάνουν τιμή....

Εκτός του ότι αποτελούν προφανή εστία μόλυνσης και δυσοσμίας, εκτός του ότι οι εναπομείναντες τουρίστες έχουν ξοδέψει ... μέτρα φιλμ φωτογραφίζοντάς τα, αναρωτιέμαι αν επιτρέπεται αυτή η ... γενοκτονία... που ξεπερνάει τα όρια της βαρβαρότητας απέναντι στη φύση.

Και αν τελικά είναι παράνομοι αυτοί που γέμισαν το Πυθαγόρειο νεκρά ψάρια, το Λιμεναρχείο ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΕΙΔΗΣΗ;

ΚΕΝΤΡΟ ΥΠΟΔΟΧΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ 2

Μου το έστειλε ο Ευπαλίνος και το παραθέτω:

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας τη Παρασκευή 19/10/2007 ώρα 17:30 έξω από το Κέντρο Κράτησης Προσφύγων (δίπλα στον Άγιο Σπυρίδωνα) στη πόλη της Σάμου.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
- Άμεσο κλείσιμο του υπάρχοντος κέντρου κράτησης – απελευθέρωση όλων των κρατουμένων προσφύγων - μεταναστών.
- Κέντρα υποδοχής και όχι κράτησης
- Συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων σύμφωνες με τις διεθενείς συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
- Ουσιαστική πρόσβαση στο άσυλο.

ΚΙΝΗΣΗ ΣΑΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΩΝ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΑΜΟΥ:
http://samos.wordpress.com/

Περί βιβλιοθήκης ή αλλιώς..................... Ε καημένε κε Ρίγλη....

“Εάν ενθυμούμαι καλώς, κατά την τελευταίαν επταετίαν ουδέποτε συνήντησα εμπεριστατωμένην αρθρογραφία ή τουλάχιστον σχόλιον τι το οποίον να αφορά τα της Δημοσίας Βιβλιοθήκης.
Ο προσεκτικός επισκέπτης του πνευματικού αυτού ιδρύματος, θα διαπιστώσει τρομεράς στοιχειώδεις ελλείψεις αι οποίαι δεν συνάδουν προς μίαν πόλιν ως η ημετέρα με την μακράν της πνευματικήν παράδοσιν...
Χρειάζεται βιβλιοδέτησις, ώστε η συνεχής χρήσις να μην καταστρέφει τα βιβλία, όπως συμβαίνει εις την βιβλιοθήκην μας όπου λόγω του ότι η πλειότης των βιβλίων είναι άδετος, τα παλαιά έχουν σχεδόν διαλυθεί.
Επίσης χρειάζεται μία σημαντική δαπάνη διά την κατασκευήν συγχρονισμένων θηκών διότι αι παλαιαί ανοικταί τοιαύται αφήνουν απροστάτευτα τα βιβλία εκ της σκόνης και της υγρασίας.
Γενικώς το κτίριον χρήζει επισκευών, ιδιαιτέρως δε ο πρώτος όροφος.
Εξωτερικώς δε ο κήπος του κτιρίου θα ήτο καλόν να καλλωπισθή διότι τούτο θέλει προσδώση εις τη βιβλιοθήκην περισσοτέραν αίγλην και καλαισθησίαν.”

Δεν έχω τίποτα άλλο να προσθέσω.....


Υ.Σ. Δεν κάνω ... πλάκα παραπάνω με τη γλώσσα....
Είναι άρθρο από την εφημερίδα ΣΑΜΙΑΚΗ, του καθηγητή κου Π. Ρίγλη του φύλλου της 29ης Απριλίου του ...........1963 (!!)
Ελπίζω να μη μας διαβάζουν μετά από 40 χρόνια και λένε ... ε τους καημένους......

ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΥΠΟΔΟΧΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Τις μέρες αυτές συζητήθηκε πολύ το θέμα του "κέντρου υποδοχής μεταναστών" και γράφησαν αρκετά, τόσο στον τοπικό τύπο όσο και στο διαδίκτυο. (Δείτε Κοινωνία Ενεργών Πολιτών, Samosnet, αλλά και μια πιο ανοικτή συζήτηση για τη μετανάστευση που ξεκίνησε σήμερα ο "Τσουκνίδας".)
Ίσως φαίνεται προκλητικό τη στιγμή που συνάνθρωποί μας ζουν σε αυτές τις ΑΘΛΙΕΣ συνθήκες που επικρατούν στο κτίριο της πρώην Αστυνομίας, τη στιγμή που στις νέες εγκαταστάσεις, τα έξοδα για συρματοπλέγματα μοιάζουν να ξεπέρασαν τα έξοδα για εξασφάλιση ανθρώπινων συνθηκών, εμείς να ασχολούμαστε με την ... Πινακοθήκη και το ΧΕΝΙΑ...
Δεν πρόκειται για αδιαφορία...
Απλά πιστεύω ότι το θέμα ΔΕ ΣΗΚΩΝΕΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ.
ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ χρειάζεται.
Αν νομίζετε λοιπόν ότι μπορείτε να βοηθήσετε με οποιονδήποτε τρόπο, επικοινωνήσετε με τα παιδιά της Κίνησης για τα ανθρώπινα δικαιώματα - αλληλεγγύης στους πρόσφυγες....

ΜΟΥΓΚΑ ΣΤΗ ΣΤΡΟΥΓΚΑ .......................... ή ... ΣΑΜΟΣ - ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ

Σήμερα δικάστηκαν οι.... 20 (!!!) μηνύσεις σε ... "κάποιο" μπαρ της πόλης μας, για διατάραξη κοινής ησυχίας και ... ύπαρξη ηχείων έξω (!!)
Η απόφαση ήταν ΑΘΩΩΤΙΚΗ για τη διατάραξη κοινής ησυχίας, αλλά .... εικοσάκις καταδικαστική για τα ηχεία...
Το αίτημα του συνηγόρου να συνδεθούν τα δύο παραπτώματα (δηλαδή αν δεν ενοχλείς τους περιοίκους, να μην καταδικάζεσαι για ηχεία) απερρίφθη....
Με άλλα λόγια, ασχέτως της ώρας, ασχέτως με το αν δεν ενοχλείς κανέναν, ασχέτως με το πόσο δυνατά “παίζεις”, άπαξ και έχεις ηχείο σε εξωτερικό χώρο, είσαι παράνομος ...
Και εφόσον .... “συλληφθείς” “παράνομος” τρεις φορές, ο Δήμος σε σφραγίζει, χωρίς καν να περιμένει να δει αν θα αθωωθείς ή όχι από τα δικαστήρια...
Βέβαια, για να μην κλείσουν όλα τα μαγαζιά μες στον Αύγουστο, ξεκινάνε τις ενστάσεις στη Σύρο, ελπίζοντας να τους δώσουν ... παράταση μέχρι τις αρχές Σεπτέμβρη....
Και αν δεν τα καταφέρεις, τότε απολύεις το προσωπικό σου, βάζεις και μια μαύρη σημαία και πας για ...μπάνια.... (αυτό πάλι φέτος το γλυτώσαμε....) Τί χρειάζονται οι καφετέριες και τα μπαράκια μες στο καλοκαίρι;
Έτσι λέει ο νόμος, έτσι πορευόμαστε...
Αυτό ισχύει και για καφέ και για ταβέρνες και για μπαρ και για καφενεία...
Και φυσικά εφαρμόζεται .... σε όλη την Ελλάδα!!!!
Ουδέν σχόλιον....

"Υπαρξιακοί" προβληματισμοί....

Το "θέμα" ανακύπτει από μόνο του...
Τί νόημα έχει αυτός εδώ ο ... δικτυακός τόπος συνάντησης και που θα φτάσει...
Είναι απλά ένας τρόπος εκτόνωσης;
Ένας χώρος γκρίνιας;
Μια φωνή διαμαρτυρίας; (Και αν ναι, ποιος την ακούει;)

Η "αγωνία" μου ήταν από την αρχή, η συμμετοχή σας.

Μόνο αν υπάρχει διάλογος έχει νόημα αυτή η προσπάθεια και κάποια θέματα (π.χ. ΧΕΝΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ) έδειξαν ότι αυτός ο διάλογος ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ....
΄
Κάποια άλλα θέματα μοιάζουν να μην ενδιαφέρουν κανέναν (!!!), όπως η Πινακοθήκη (δεν το περίμενα είναι η αλήθεια....) ή πολύ λίγους, όπως η Φραγκόκλησσα...

Σε κάποια τέλος μπήκε επιτακτικό το ερώτημα του τρόπου δράσης μας (αυτοκίνητο, προτομή)
Έτσι, η Angelina έγραψε:

"Και τώρα να πούμε κάτι σοβαρό. Όλες αυτές τις ιδέες θα τις κρατήσουμε για μας ή θα τις μεταφέρει κάποιος στον κ. Πετρούσκα;"

Ο Dim:

"Με αυτό θέλω να υπενθυμίσω στο ρομαντικό και ιδεολόγο dino ότι ναι μεν έχει δίκιο για την απομάκρυνση της συγκεκριμένης προτομής, αλλά το αίτημά του δεν υπάρχει περίπτωση να υλοποιηθεί από την οποιαδήποτε Δημοτική Αρχή λόγω ακριβώς της ισχύος των media που εκφράζονται μέσω του κ. Τσαρούχα. Μόνο αν μαζευτούμε όλοι οι διατιθέμενοι να απομακρύνουμε την προτομή και το πραγματοποιήσουμε βιαίως αδιαφορώντας για τις όποιες επιπτώσεις."

Η αφεντιά μου:

"Δεν είσαι ο πρώτος που μου το προτείνει. Την ίδια σκέψη είχαν και άλλοι δύο φίλοι σε κατ' ιδίαν συζήτηση.Είναι τελικά δημοκρατική συμπεριφορά αυτή; Δικαιολογεί η αγανάκτησή μας για τους κρατούντες (γενικώς) την αυτοανακήρυξή μας σε ... μασκοφόρους τιμωρούς;; Και τέλος πάντων, πόσοι ενδιαφέρονται για "μικροπράγματα", όπως η Ιστορία μας ή η επιβεβλημένη δικτατορία των media και των υπαλληλίσκων τους;; Η σιωπή και η αδιαφορία των υπολοίπων μας νομιμοποιεί να θεωρήσουμε εαυτούς "πρωτοπορία"; Εγώ θεώρησα πάντως ότι έπρεπε να ξαναβάλω το θέμα σε δημόσιο διάλογο, να θέσω προ των ευθυνών τους τους .... άρχοντές μας, να υψώσω τη μικρή μου φωνή να δω μήπως και κάποιοι με ακούν.... Ίσως να μην είμαι αποτελεσματικός... τι να πω-θα δούμε...."

Τι κάνουμε λοιπόν;

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

4η Οκτωβρίου. Παγκόσμια μέρα των ζώων...
Στο δρόμο Βαθέος-Πυθαγορείου περιμένει να .... λιώσει άλλο ένα νεκρό γατί, θύμα προφανώς κι αυτό της ταχύτητας...
Ταμπουρωμένοι στα αυτοκίνητά μας φαίνεται να μην ενοχλούμαστε από τη θέα των εντοσθίων του....
Ίσως να μην έχουν την ίδια ... γνώμη με μας οι περιπατητές και οι ποδηλάτες που συνδυάζουν το ... θέαμα με την ... αποφορά του πτώματος...
Το φαινόμενο είναι πλέον καθημερινό.
Για όνομα του Θεού!!
ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ δεν υπάρχει κάποιος υπεύθυνος για την περισυλλογή των νεκρών ζώων;
Και του χρόνου.......

ΛΑΜΑΡΙΝΙΑΣΗ....

Κοινή διαπίστωση όλων είναι ότι η πόλη της Σάμου “πνίγεται” από τα αυτοκίνητα.
Όσοι μένουν ή εργάζονται στο “κέντρο”, νιώθουν ότι κινούνται και ζουν στα πέριξ του Κολωνακίου...
Όσοι το επισκέπτονται, διπλοπαρκάρουν ή ... βρίσκονται “κλεισμένοι” από διπλοπαρκαρισμένους...
Κάθεσαι να πιεις έναν καφέ και “απολαμβάνεις” τριπλή σειρά πολύχρωμες λαμαρίνες...
Περπατάς στο πεζοδρόμιο και όπου δεν έχει καρέκλες, έχει μάγκες που νομίζουν ότι δεν υπάρχει χώρος που να μην ανήκει στο απαστράπτον κάρο τους...
Όλοι γκρινιάζουμε, αλλά τίποτα δε γίνεται, ενώ η κατάσταση χρόνο με το χρόνο χειροτερεύει...
Ημίμετρα εισπρακτικού χαρακτήρα, πεθαίνουν εν τη γενέσει τους (και πολύ καλά κάνουν...)

Χωρίς να είμαι (καθόλου) ειδικός ξεκινώ τη συζήτηση και προτείνω τα εξής (δύσκολα;):

1. Καθορισμό θέσεων στάθμευσης για τους μόνιμους κατοικους.
Μετά από αίτησή τους, να σηματοδοτούνται θέσεις με τους συγκεκριμένους αριθμούς κυκλοφορίας.
Έχω την εντύπωση ότι σε κάποιες άλλες πόλεις, όταν κατασκευάζεται νέα οικοδομή, υποχρεούται να διαθέτει και ανάλογους χώρους στάθμευσης. Το ίδιο και τα κεντρα διασκέδασης. (Διορθώστε με αν κάνω λάθος....)
2. ΑΜΕΣΗ απομάκρυνση ΟΛΩΝ των ενοικιαζομένων και προς πώληση αυτοκινήτων.
Νομίζω πως υπάρχει από το νόμο υποχρέωση των επιχειρήσεων αυτών να διαθέτουν ιδιόκτητα οικόπεδα για τη στάθμευση των αυτοκινήτων τους.
3. Καμπάνια διάδοσης και ενθάρρυνση της χρήσης δικύκλων και κυρίως του ποδηλάτου.
(Δείτε και τα πολύ ενδιαφέροντα για το θέμα, στο blog της Κοινωνίας Ενεργών Πολιτών)
4. Ας .... περπατήσουμε λίγο!!!
Είναι γελοίο να κατεβαίνουμε το πρωί από το Κατσούνι στην Πλατεία με το αυτοκίνητο και το απόγευμα να κάνουμε “γυμναστική” περπατώντας μέχρι το Μαλαγάρι.....
5. Εσωτερικά δρομολόγια με λεωφορειΑΚΙΑ του Δήμου ή του ΚΤΕΛ από Μαλαγάρι ή Αγία Ειρήνη μέχρι Νοσοκομείο ή και Καλάμι.
Έγινε φέτος μια πρώτη προσπάθεια, η οποία χωρίς να έχω στοιχεία, δε νομίζω να απέδοσε...
Τα δρομολόγια πρέπει να είναι “εκνευριστικά” πυκνά (ανά δεκάλεπτο-τέταρτο) ώστε να ξέρει ο πολίτης ότι θα εξυπηρετηθεί στην ώρα του...
Να κάνουν τουλάχιστον 6-7 στάσεις μες στην πόλη και να επεκταθούν και μέχρι τις βραδυνές ώρες
6. Δημιουργία περιφερειακών χώρων στάθμευσης (Π. Βαθύ, Αγία Ειρήνη ή Τρεις Εκκλησιές ή Μαλαγάρι π.χ.) από όπου και θα ξεκινούν τα δρομολόγια των λεωφορείων.
Σημειώνω εδώ ότι θα πρέπει κάποια στιγμή να δούμε τους χώρους στάθμευσης με άλλο μάτι...
Η φύτευση δέντρων για παράδειγμα, όχι μόνο δίνει σκιά στα αυτοκίνητα, όχι μόνο οριοθετεί τις θέσεις στάθμευσης, αλλά και ομορφαίνει, ζωντανεύει το χώρο. (Μπορούμε να δούμε λίγο εκείνο το οικόπεδο του Δήμου απέναντι από το συνεργείο Σκοπελίτη που είναι και η πρώτη εντύπωση του επισκέπτη για την πόλη; Έγινε μια προσπάθεια επί Δημαρχίας Καραμηνά, αλλά αποτέλεσμα μηδέν... Ο τωρινός δήμαρχος μοιάζει να φοβάται μην κατηγορηθεί για .... πολιτική δίωξη ή απλά αδιαφορεί...)
Ακόμα, μήπως η αποθήκη του Ερμαν μπορούσε να δώσει ένα διώροφο-τριώροφο κλειστό πάρκινγκ που δε θα προσέβαλε τη φυσιογνωμία του κτιρίου, αλλά και του γύρω χώρου;
7. Αν τα προηγούμενα δεν αποδόσουν...
ΑΠΟΛΥΤΗ απαγόρευση στάθμευσης αυτοκινήτων μέσα στην πόλη εκτός αυτών με το ειδικό σήμα μόνιμου κατοίκου που θα ελέγχονται σε σχέση με την προκαθορισμένη θέση τους όπως περιγράφηκε στο “1”, αφού φυσικά εξασφαλιστούν τα προηγούμενα “2”, “5” και “6”.
Και στο Πυθαγόρειο, ΔΥΣΚΟΛΟ φάνταζε και ίσως κόστισε και κάποιους ψήφους...
ΕΓΙΝΕ όμως από τον “εξαποδώ” Μάρκου και τώρα τον μακαρίζουν....

Ίσως μετά από όλα αυτά, να εμφανιστούν (ειδικά το καλοκαίρι) .... “περίεργα”, όπως ...θαλασσοταξί, ποδηλατοταξί, άμαξες, τρενάκια.....
Ποιος “χαλιέται”;;

Συγχωρέστε με που μπαίνω σε χωράφια που δεν ξέρω καλά...
Όχι τίποτα άλλο, αλλά υποσχέθηκα ότι δε θα έγραφα επί .... παντός επιστητού!!
Ο λόγος σε σας...