"Υπαρξιακοί" προβληματισμοί....

Το "θέμα" ανακύπτει από μόνο του...
Τί νόημα έχει αυτός εδώ ο ... δικτυακός τόπος συνάντησης και που θα φτάσει...
Είναι απλά ένας τρόπος εκτόνωσης;
Ένας χώρος γκρίνιας;
Μια φωνή διαμαρτυρίας; (Και αν ναι, ποιος την ακούει;)

Η "αγωνία" μου ήταν από την αρχή, η συμμετοχή σας.

Μόνο αν υπάρχει διάλογος έχει νόημα αυτή η προσπάθεια και κάποια θέματα (π.χ. ΧΕΝΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ) έδειξαν ότι αυτός ο διάλογος ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ....
΄
Κάποια άλλα θέματα μοιάζουν να μην ενδιαφέρουν κανέναν (!!!), όπως η Πινακοθήκη (δεν το περίμενα είναι η αλήθεια....) ή πολύ λίγους, όπως η Φραγκόκλησσα...

Σε κάποια τέλος μπήκε επιτακτικό το ερώτημα του τρόπου δράσης μας (αυτοκίνητο, προτομή)
Έτσι, η Angelina έγραψε:

"Και τώρα να πούμε κάτι σοβαρό. Όλες αυτές τις ιδέες θα τις κρατήσουμε για μας ή θα τις μεταφέρει κάποιος στον κ. Πετρούσκα;"

Ο Dim:

"Με αυτό θέλω να υπενθυμίσω στο ρομαντικό και ιδεολόγο dino ότι ναι μεν έχει δίκιο για την απομάκρυνση της συγκεκριμένης προτομής, αλλά το αίτημά του δεν υπάρχει περίπτωση να υλοποιηθεί από την οποιαδήποτε Δημοτική Αρχή λόγω ακριβώς της ισχύος των media που εκφράζονται μέσω του κ. Τσαρούχα. Μόνο αν μαζευτούμε όλοι οι διατιθέμενοι να απομακρύνουμε την προτομή και το πραγματοποιήσουμε βιαίως αδιαφορώντας για τις όποιες επιπτώσεις."

Η αφεντιά μου:

"Δεν είσαι ο πρώτος που μου το προτείνει. Την ίδια σκέψη είχαν και άλλοι δύο φίλοι σε κατ' ιδίαν συζήτηση.Είναι τελικά δημοκρατική συμπεριφορά αυτή; Δικαιολογεί η αγανάκτησή μας για τους κρατούντες (γενικώς) την αυτοανακήρυξή μας σε ... μασκοφόρους τιμωρούς;; Και τέλος πάντων, πόσοι ενδιαφέρονται για "μικροπράγματα", όπως η Ιστορία μας ή η επιβεβλημένη δικτατορία των media και των υπαλληλίσκων τους;; Η σιωπή και η αδιαφορία των υπολοίπων μας νομιμοποιεί να θεωρήσουμε εαυτούς "πρωτοπορία"; Εγώ θεώρησα πάντως ότι έπρεπε να ξαναβάλω το θέμα σε δημόσιο διάλογο, να θέσω προ των ευθυνών τους τους .... άρχοντές μας, να υψώσω τη μικρή μου φωνή να δω μήπως και κάποιοι με ακούν.... Ίσως να μην είμαι αποτελεσματικός... τι να πω-θα δούμε...."

Τι κάνουμε λοιπόν;